پلیکان سفید

از ویکی‌موضوع

مرغ سقای سفید بزرگ (نام علمی: Pelecanus onocrotalus) که به نام‌های مرغ سقای سفید شرقی یا مرغ سقای سفید نیز شناخته می‌شود یک پرنده از خانواده مرغ‌سقاییان است. محل زندگی آن از جنوب شرق اروپا تا سراسر آسیا و آفریقا در باتلاقها و دریاچه‌های کم‌عمق است.

مرغ سقاهای سفید بزرگ در هنگام کوچ به شکل منظم در یک خط یا دایره‌وار حرکت می‌کنند. این پرنده از ماهی تغذیه می‌کند.

مشخصات ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اندازه: 140 تا 175 سانتی متر پرنده ای است آبزی با جثه ای بسیار بزرگ و پر و بالی به رنگ سفید با شاهپرهای اولیه سیاه که در هنگام پرواز بهتر نمایان می شوند.[۱]

پلیکان سفید

از مشخصه های منحصر به فرد این پرنده، داشتن منقاری زرد و دراز همراه با کیسه ای زرد متمایل به نارنجی است که این کیسه به حالت آویخته و تا انتهای گلو ادامه می یابد.[۲]

در فصل زاد و ولد پرهای مجعد سفید وکاکل مانندی روی سر پرنده های نر و ماده ظاهر می گردد و رنگ سفید مایل به صورتی آنها و همچنین پرهای زرد رنگ ناحیه گردن و سینه شان از نزدیک به خوبی قابل رؤیت می باشد. چشمانش قرمز و پاهای صورتی نسبتا کوتاهی دارد.[۳]

نابالغ آنها پر و بالی به رنگ قهوه ای باز دارد که به تدرج تا زمان بلوغ به رنگ سفید چرک مبدل می شود و پرهای باقیمانده به صورت خالهای قهوه ای نامظم خود نمائی می کنند. [۴]

پلیکان سفید

در هنگام پرواز مسافتی را روی سطح آب می دود و بعد با بال زدنهای کند و سنگین از سطح آب به پرواز در می آید. پروازش کند و اغلب بالبازروی هایش کوتاه می باشد. به هنگام پرواز سرش را به عقب و گردن را بر روی سینه جمع می کند و در ارتفاعات زیاد به صورت دسته جمعی و در ردیفهای منظم پرواز می کنند. [۵]

تغذيه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

غذاي عمده اين پرنده ماهي و قورباغه است و از سخت پوستان و نرم تنان و فراورده های آبی تغذيه ميکند. به هنگام تغذیه طعمه را هر چند بزرگ ، همراه آب وارد کیسه منقار خود میکند و پس از بستن حدودی لبه های منقار آب اضافی را خارج می کند و با بالا بردن سر، طعمه را وارد گلوی خود می کند.[۶]

پلیکان سفید

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اغلب در باتلاقها و مردابهای کم عمق ساحلی و آبهای وسیع داخل خشکی دیده می شود ودر نیزارها به صورت جمعی زندگی وآشیانه سازی می کنند. [۷]

نقشه پراکنش پلیکان سفید

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این پرنده دارای چینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا نمی باشد و نگه داشتن بال (صفیف) او بیشتر است بنابر این طبق نظر همه فقها «حرام گوشت» است.[۸]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، 1393هـ.
  2. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، 1393هـ.
  3. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، 1393هـ.
  4. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، 1393هـ.
  5. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، 1393هـ.
  6. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، 1393هـ.
  7. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، 1393هـ.
  8. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، 1393هـ.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، 1393هـ.