بحث کاربر:Mirzakhanlu

اکراه

اكراه از ريشه «ك ـ ر ـ ه» و اين ماده در لغت به معناى؛ ناپسند داشتن، بر اين اساس به آنچه ناپسند است مكروه و پسنديده را محبوب مى‌نامند.معجم مقاييس اللغة ج5 ، ص172.

اکراه در اصطلاح فقهی، عبارت است از وادار کردن فرد بر انجام کاری که اگر بیم از زیان مادّی، معنوی و یا جسمی ناشیِ از تهدید اکراه‌کننده نبود، آن را انجام نمی‌داد.[۱] برخی از فقها مانند صاحب جواهر، از جهت آن که لفظ «اکراه» فاقد وضع شرعی است، شناسایی مفهوم و حدود آن را به اهل لغت و عرف واگذار کرده‌اند.[۲] اکراه از مادهٔ «کُره» متضاد «حُب»[۳] و به معنای واداشتن انسان به کاری است که از آن بیزار است.[۴] اکراه به عنوان یک قاعده فقهی در میان فقها شهرت دارد و احکامی مانند رفع تکلیف و مسئولیت کیفری بر آن مترتب می‌شود.[۵]