شاه‌طوطی
| شاه‌طوطی | |
|---|---|
| طوطی‌سانان | |
 | |
| نام اصلی | شاه‌طوطی |
| نام عربی | الببغاء الأخضر |
| نام انگلیسی | Ring- necked Parakeet |
| نام علمی | Psittacula krameri |
| نام‌های دیگر | شاه‌طوطی اسکندر، طوطی بزرگ اسکندر |
| گونه | طوطی‌سانان |
| زیستگاه | هندوستان، در ایران در شهرهایی مانند کیش و قشم و تهران بوفور یافت می‌شود. |
| تغذیه | دانه آفتاب گردان و ارزن |
| چینه‌دان | دارد |
| سنگ‌دان | دارد |
| نوع پرواز | در پرواز بال زدن این پرنده تند تند(دفیف) است. |
| حکم فقهی | حلال‌گوشت |
| حکم فضله | پاک |
شاه‌طوطی از تیره طوطی‌سانان و از پرندگان حلال‌گوشت می‌باشد. این پرنده در حدود سه هزار سال پیش برای نخستین بار توسط مردم هندوستان اهلی گردید. در آغاز پادشاهان و خانواده‌های ثروتمند و اشرافی هندوستان به پرورش این پرنده پرداخته و روش تقلید صدا را به آن آموختند و سپس دیگر طبقات اجتماعی به این کار روی آوردند.
یونانی‌ها نخستین ملت اروپایی بودند که با پرورش و نگهداری این پرنده آشنا شدند زیرا که شاه طوطی توسط جانشینان اسکندر از ایالت پنجاب به کشور یونان برده شد. اسکندر مقدونی که در طی سال های۳۲۳–۳۵۶ پیش از میلاد زندگی می‌کرد، یکی از پادشاهان جهانگشای تاریخ است که پس از فتح میان رودان و امپراتوری ایران موفق شد سرزمین هند را به تصرف خود درآورد و در آن جا با این گونه طوطی که در هندوستان به وفور دیده می‌شد و در اروپا وجود نداشت آشنا شده و به تقلید صدای آن علاقه‌مند شده و بعدها جانشینان اسکندر آن را به یونان امروزی برده و به نام «طوطی اسکندر» به اروپاییان معرفی کردند.
زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در ایران در شهرهایی مانند کیش و قشم و تهران، شاه طوطی و طوطی ملنگو به صورت بومی در مناطق سرخه حصار نیاوران چیتگر لویزان پارک شهر زندگی می‌کنند. [۱]
حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده دارای چینه‌دان و سنگ‌دان می باشد و همچنین در موقع پرواز بال زدن زیادی (دفیف) دارد. بنابر این طبق نظر همه فقها فِنچ حلال گوشت است.
همچنین تخم این پرنده حلال است.[۲]
حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]
به فتوای همه فقها فضله این پرنده پاک است.[۳]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳هـ، صفحه ۲۴۰.