غواص گلوسرخ
| غواص گلوسرخ | |
|---|---|
| غواص‌سانان | |
 | |
| نام اصلی | غواص گلوسرخ |
| نام انگلیسی | Red-throated Loon |
| نام علمی | Gavia stellata |
| نام‌های دیگر | شیرجه‌رو گلوسرخ |
| گونه | غواص سانان |
| زیستگاه | دریای مازندران |
| تغذیه | ماهی |
| ویژگی | دارای چینه‌دادن، سنگ دان، خارک پشت پا و توانایی بال زدن زیاد حین پرواز را دارد (دفیف) |
| حکم فقهی | حلال‌گوشت |
غواص گلوسرخ یا شیرجه‌رو گلوسرخ (نام علمی: Gavia stellata) پرنده‌ای حلال‌گوشت از راسته غواص‌سانان، مهاجر و آبزی است که در نیمکره شمالی یافت می‌شود. این پرنده نخستین بار توسط زیست‌شناس دانمارکی اریک پونتوپیدان توصیف شد. این پرنده کمیاب کوچکترین و سبکترین نوع غواص با ۵۳ تا ۶۹ سانتی‌متر طول بدن و ۹۰ تا ۱۲۰ سانتی‌متر طول بال‌هاست.
توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طول غواص گلوسرخ ۵۳ تا ۵۸ سانتی‌متر است و کوچکترین پرنده از تیره غواصان به شمار می‌رود. نیم‌نوک بالای آن کشیده و نیم‌نوک پایین اندکی به سوی بالا متمایل است. سر این پرنده خاکستری است و پس سر و گلو با خطوط خاکستری و سیاه و سفید پوشیده شده‌اند. پس سر در زمستان اندکی خالدار است. زیر تنه به رنگ سفید است و این سفیدی تا زیر گلو و چانه ادامه می‌یابد، به طوری که صورت نیز سفید به نظر می‌آید. روتنه به رنگ قهوه‌ای است و خال‌های ریز سفیدی در آن دیده می‌شوند. این پرنده در فصل جفت‌گیری، با لکهٔ قرمز بلوطی درجلو گلو و نیز بالا گرفتن سر ومنقارش شناسایی می‌شود.[۱]
زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده، زمستان‌ها، عمدتاً در آب‌های کرانه‌ای به سر می‌برد. در فصل جفت‌گیری نیز در دریاچه‌های کوچک و کرانه‌های نزدیک به آب تخم‌گذاری می‌کند. در ایران، زمستان‌ها به تعداد کم و در کرانه‌های دریای مازندران دیده شده است.[۲]
حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده دارای چینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال‌گوشت» است.[۳]
حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۴]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ BirdLife International (2012), Gavia stellata (به انگلیسی), IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2, retrieved 18 May 2014
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، 1393هـ.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، 1393هـ.
- ↑ توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.