غواص گلو سیاه

از ویکی‌موضوع
غواص گلوسیاه
غواص سانان
نام اصلیغواص گلو سیاه
نام انگلیسیArctic Loon
نام علمیGavia arctica
نام‌های دیگرشیرجه‌رو گلوسیاه
گونهغواص سانان
زیستگاهدریای مازندران
تغذیهماهی‌ها، حشرات، سخت‌پوستان و دوزیستاناست
ویژگیچینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا دارد و در پرواز بال زدنش بیشتر (دفیف) است
سیخک پشت پادارد
چینه‌داندارد
سنگ‌داندارد
حکم فقهیHala'l(lawful)،حلال
حکم فضلهطبق فتوای مشهور فقها پاک است.

غواص گلوسیاه یا شیرجه‌رو گلوسیاه پرنده‌ای حلال‌گوشت آبزی ساکن نیمکره شمالی است و یکی از گونه‌هایی است که توسط کارل لینه در سده هجدهم توصیف شد. این گونه همانند تمامی غواصان یک ماهی‌خوار متخصص است و طعمه‌اش را در زیر آب شکار می‌کند. غذایش اغلب از ماهی‌ها، حشرات، سخت‌پوستان و دوزیستان است.

توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طول غواص گلو سیاه ۵۸ تا ۶۷ سانتی‌متر است. منقار آن کشیده و قلمی است و پرده آن را افقی نگاه می‌دارد. سر و گردن این پرنده به رنگ خاکستری است و جلو گلویش لکهٔ سیاهی دیده می‌شود. همچنین در دو سوی گردن رگه‌های سیاه و سفیدی به چشم می‌خورد. در زمستان، زیر تنه تا زیر گلو به رنگ سفید و پشت آن به رنگ قهوه‌ای تیره مایل به سیاه می‌شود. روتنه دارای رنگ قهوه‌ای تیره است و خال‌های مشخص سفیدی در آن دیده می‌شود. غواص گلو سیاه فاقد حلقه‌ای مشخص به دور چشمان است و حلقهٔ مشخصی در اطراف چشمانش ندارد و در هنگام پرواز همانند غواص گلوسرخ به نظر می‌آید. با این حال رنگ سیاه و سفید این دو را از یکدیگر متمایز می‌کند.BirdLife International [۱]

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این پرنده، زمستان‌ها، عمدتاً در دریاچه‌ها و آب‌های کرانه‌ای به سر می‌برد. در ایران، زمستان‌ها به نسبت فراوان و در کرانه‌های دریای مازندران حضور دارد.[۲]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این پرنده دارای چینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۳]


حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۴]


پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. (2012), Gavia arctica (به انگلیسی), IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2, retrieved 18 May 2014
  2. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، 1393هـ.
  3. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، 1393هـ.
  4. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.