غواص گلو سیاه
غواص گلوسیاه | |
---|---|
غواص سانان | |
![]() | |
نام اصلی | غواص گلو سیاه |
نام انگلیسی | Arctic Loon |
نام علمی | Gavia arctica |
نامهای دیگر | شیرجهرو گلوسیاه |
گونه | غواص سانان |
زیستگاه | دریای مازندران |
تغذیه | ماهیها، حشرات، سختپوستان و دوزیستاناست |
ویژگی | چینهدان، سنگدان و خارک پشت پا دارد و در پرواز بال زدنش بیشتر (دفیف) است |
سیخک پشت پا | دارد |
چینهدان | دارد |
سنگدان | دارد |
حکم فقهی | Hala'l(lawful)،حلال |
حکم فضله | طبق فتوای مشهور فقها پاک است. |
غواص گلوسیاه یا شیرجهرو گلوسیاه پرندهای حلالگوشت آبزی ساکن نیمکره شمالی است و یکی از گونههایی است که توسط کارل لینه در سده هجدهم توصیف شد. این گونه همانند تمامی غواصان یک ماهیخوار متخصص است و طعمهاش را در زیر آب شکار میکند. غذایش اغلب از ماهیها، حشرات، سختپوستان و دوزیستان است.
توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طول غواص گلو سیاه ۵۸ تا ۶۷ سانتیمتر است. منقار آن کشیده و قلمی است و پرده آن را افقی نگاه میدارد. سر و گردن این پرنده به رنگ خاکستری است و جلو گلویش لکهٔ سیاهی دیده میشود. همچنین در دو سوی گردن رگههای سیاه و سفیدی به چشم میخورد. در زمستان، زیر تنه تا زیر گلو به رنگ سفید و پشت آن به رنگ قهوهای تیره مایل به سیاه میشود. روتنه دارای رنگ قهوهای تیره است و خالهای مشخص سفیدی در آن دیده میشود. غواص گلو سیاه فاقد حلقهای مشخص به دور چشمان است و حلقهٔ مشخصی در اطراف چشمانش ندارد و در هنگام پرواز همانند غواص گلوسرخ به نظر میآید. با این حال رنگ سیاه و سفید این دو را از یکدیگر متمایز میکند.BirdLife International [۱]
زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده، زمستانها، عمدتاً در دریاچهها و آبهای کرانهای به سر میبرد. در ایران، زمستانها به نسبت فراوان و در کرانههای دریای مازندران حضور دارد.[۲]
حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده دارای چینهدان، سنگدان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۳]
حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۴]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ (2012), Gavia arctica (به انگلیسی), IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2, retrieved 18 May 2014
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، 1393هـ.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، 1393هـ.
- ↑ توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.