کشیم گلو سرخ
کشیم گردن سرخ | |
---|---|
کشیمسانان | |
![]() | |
نام عربی | غطاس أحمر الرقبة |
نام انگلیسی | Red-necked Grebe |
نام علمی | Podiceps grisegena |
گونه | کشیمسانان |
تغذیه | ماهیها، حشرات، سختپوستان و دوزیستاناست |
ویژگی | چینهدان، سنگدان و خارک پشت پا دارد و در پرواز بال زدنش بیشتر (دفیف) است |
سیخک پشت پا | دارد |
چینهدان | دارد |
سنگدان | دارد |
حکم فقهی | Hala'l(lawful)،حلال |
حکم فضله | طبق فتوای مشهور فقها پاک است. |
کشیم گردنسرخ پرندهای حلالگوشت است و این پرنده از گونهی کشیم کوچکننده است که بیشتر در نیمکره شمالی یافت میشود. در زمستان این پرندگان معمولاً به سواحل آرام اقیانوسها میروند اگرچه ممکن است به دریاچههای بزرگ هم کوچ کنند.[۱]
مانند همه کشیمها، کشیم گردنسرخ معمولاً شناگر ماهری است و در مواقع احساس خطر بیشتر شنا میکند تا پرواز.[۲]
مشخصات ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طول کشیم گردنسرخ ۴۵ سانتیمتر است. منقار آن به رنگ سیاه با قاعدهٔ زرد روشن است و در زمستانها به رنگ خاکستری روشن دیده میشود. روتنه این پرنده قهوهای مخلوط با خاکستری است که سفیدی کمتری دارد. در انتهای سر و بالای گردن دو پس کاکل کوچک وجود دارد. کشیم گردنسرخ را در فصل تولید مثل میتوان از روی گردن بلوطی و گونهٔ خاکستری و نیز لکه سیاهروی سرش، که تا چشمها امتداد دارد، از کشیم شانهدار بزرگ متمایز کرد. همچنین در پرواز، بالهایش مانند بالهای کشیم شانهدار بزرگ، دو لکهٔ سفید دارد که لکهٔ پیش بال وسعت کمتری دارد.[۳]
زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده، زمستانها، عمدتاً در نزدیکی سواحل برده و در نیزارها و آبگیرهای پر گیاه تخمگذاری میکند. در ایران، در زمستانها به نسبت فراوان است اما به تعداد اندک تولید مثل میکند.[۴]
حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده دارای چینهدان، سنگدان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۵]
حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]
به فتوای مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۶]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- ↑ توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.