کشیم گردن سیاه
کشیم گردنسیاه | |
---|---|
کشیمسانان | |
![]() | |
نام اصلی | کشیم گردنسیاه |
نام عربی | غطاس أسود الرقبة |
نام انگلیسی | Black-necked Grebe |
نام علمی | Podiceps nigricollis |
گونه | کشیمسانان |
زیستگاه | شمال آسیا، اروپای شرقی، شرق چین، ژاپن، غرب آمریکای شمالی و مکزیک |
تغذیه | ماهیها، حشرات، سختپوستان و دوزیستاناست |
ویژگی | چینهدان، سنگدان و خارک پشت پا دارد و در پرواز بال زدنش بیشتر (دفیف) است |
سیخک پشت پا | دارد |
چینهدان | دارد |
سنگدان | دارد |
حکم فقهی | Hala'l(lawful)،حلال |
حکم فضله | طبق فتوای مشهور فقها پاک است. |
کشیم گردنسیاه یا سیاهکشیم پرندهای حلالگوشت است و گونهای کشیم از تیرهٔ کشیمیان پرندگان آبی است.
این پرنده در شمال آسیا، اروپای شرقی، شرق چین، ژاپن، غرب آمریکای شمالی، مکزیک، و به صورت زمستانگذران در جنوب آفریقا حضور دارد.[۱]
توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طول کشیم گردنسیاه ۳۱ سانتیمتر و از کشیم گوشکدار اندکی کوچکتر است. در فصل جفتگیری، سر و گردن و گوش آن به رنگ سیاه میشود.[۲]
گوشپرهای این پرنده به رنگ طلایی و همانند بادبزن هستند. روتنه آن سیاه و حاشیهٔ شکم به رنگ بلوطی است.[۳]
در زمستان، سر، تارک و پشت گردن سیاه رنگ، روتنه قهوهای مایل به سیاه و زیر تنه به رنگ سفید میشود.[۴]
در زیر چشمها و گلوی این پرنده، لکهٔ مشخص سفیدی وجود دارد که تا پشت چشمها امتداد پیدا میکند.[۵]
زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده، زمستانها، عمدتاً در دریاچهها و آبهای کرانهای به سر میبرد. در ایران، زمستانها به نسبت فراوان است. در تابستانها و فصل تخمگذاری به تالابها، برکههای به نسبت عمیق، و نواحی باتلاقی دارای پوشش گیاهی کوچ میکند.[۶]
حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده دارای چینهدان، سنگدان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلالگوشت» است.[۷]
حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۸]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- ↑ توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.