صدف خوار

از ویکی‌موضوع
صدف خوار
سلیم سانان
اطلاعات عمومی
نام اصلیصدف خوار
نام عربیصائد المحار
نام انگلیسیOystercatcher
نام علمیHaematopus ostralegus
گونهسلیم سانان
زیستگاهسواحل دریای خزر
تغذیهصدف و نرم تنان دریایی
حکم فقهیحلال‌گوشت
حکم فضلهطبق فتوای مشهور فقها پاک است.


صدف خوار از پرندگان حلال‌گوشت، از راسته سلیم سانان است. پرنده‌ای است آبزی با منقاری بلند که به واسطه رنگ سیاه و سفید بدن و رنگ منقارش به آسانی قابل تشخیص است.[۱]

توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اندازه این پرنده ۴۳ سانتی‌متر است؛ سر و گردن این پرنده سیاه و شکم و سینه‌اش سفید رنگ است و سیاهی گردنش از رو به رو به صورت خط طوق مانندی دیده می‌شود. سطح پشتی و روی بال‌هایش سیاه است و یک نوار سفید رنگ روی بال‌هایش وجود دارد که در پرواز به خوبی قابل مشاهده است. نیمه انتهایی کمرش سفید است که در پرواز نمایان می‌شود. دمی سفید رنگ با نوار انتهایی پهن سیاه دارد. در برخی از زیرگونه‌هایش یک نوار سفید در زیر گلو دیده می‌شود.

پرنده ماده و نر از لحاظ ظاهری شبیه به هم هستند. پرندگان پر سر و صدایی هستند که به صورت گروهی به سر می‌برند.

چشم‌ها و پاهایش قرمز رنگ است و یک حلقه قرمز رنگ گوشتی در اطراف چشمانش دارد. منقارش قرمز رنگ می‌باشد و هرچه به سر پرنده نزدیک می‌شود نارنجی‌تر می‌شود.[۲]

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در سواحل دریاها و جزایر و خورها به‌طور دسته جمعی دیده می‌شوند. در ایران در سواحل دریای خزر به صورت مهاجر دیده می‌شوند.[۳]

تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

غذای اصلیش صدف و نرم تنان دریایی است. با منقار خود پس از باز کردن صدف اقدام به خوردن قسمت نرم آن می‌کند.[۴]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این پرنده دارای چینه‌دان و سنگ‌دان می‌باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۵]

حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۶]

نگارخانه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۶۷.
  2. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۶۷.
  3. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۶۷.
  4. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۶۷.
  5. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۶۷.
  6. توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسئله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
  • منصوری، جمشید، راهنمای پرندگان ایران، نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.