چوب پا
| سلیم سانان | |
| اطلاعات عمومی | |
|---|---|
| نام اصلی | چوب پا |
| نام عربی | أبو المغازل |
| نام انگلیسی | Black-winged stilt |
| نام علمی | Himantopus himantopus |
| گونه | سلیم سانان |
| زیستگاه | جزایر و سواحل گلی و ماسهای دریاها و آب سنگهای مرجانی |
| تغذیه | خرچنگ و سایر حیوانات کوچک |
| حکم فقهی | حلالگوشت |
| حکم فضله | طبق فتوای مشهور فقها پاک است. |
چوب پا از پرندگان حلالگوشت، از راسته سلیم سانان است. پرندهای است آبزی با پاهای بسیار بلند به رنگ قرمز صورتی و منقاری دراز، که توسط تضاد رنگی سطح پشتی سیاهش با سطح شکمی سفید براقش به راحتی قابل تشخیص است.[۱]
توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اندازه این پرنده ۳۷ سانتیمتر است؛ بالهای این پرنده به طور کلی سیاه رنگ است و در پرواز سیاهی سطح زیرین بالهای باریک و نوک تیزش کاملا مشخص است. در تابستان، تارک، پس سر و پشت گردن پرنده نــر سیاه براق مایل به سبز میشود و در پرنده ماده بر روی سر و گردن لکههای سیاهی آشکار میگردد و سطح پشتی و بالها قهوهای میشوند.
در فصل زمستان بر روی تارک و پس سر پرنده بالغ خالها و لکههای سیاه رنگی مشاهده میشود.
در حال پرواز پاهای بسیار درازش به مقدار زیادی از حد دم تجاوز میکنند.
سطح پشتی پرنده نابالغ خاکستری مایل به قهوهای با خالهای سیاه است و پاها به رنگ قهوهای روشن میباشند.
چوب پا پرندهای است پر سر و صدا و اغلب با گامهای بلند و آهسته در آبهای نسبتا عمیق راه میرود.[۲]
زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده در باتلاقها، دریاچهها، آبهای کم عمق، حاشیهی تالابها و دریاها زیست میکند. اغلب در گروههای کوچک، بر روی زمینهای باز و در سواحل ماسهای لانه سازی میکند.[۳]
تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
معمولا غذای خود را از لا بهلای شن و ماسه در مناطق ساحلی مییابد. از سخت پوستان و حشرات تغذیه میکند.[۴]
حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده دارای چینهدان و سنگدان میباشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۵]
حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۶]
نگارخانه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
-
نقشه پراکنش
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۶۹.
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۶۹.
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۶۹.
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۶۹.
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۶۹.
- ↑ توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ۱، ص ۶۹، مسئله ۸۴ و ۸۵.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- منصوری، جمشید، راهنمای پرندگان ایران، نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.