گِلاریول بال‌سیاه

از ویکی‌موضوع
گِلاریول بال‌سیاه
سلیم سانان
اطلاعات عمومی
نام اصلیگِلاریول بال‌سیاه
نام عربیأبو الیسر أَسوَدُ الجَناحِ
نام انگلیسیBlack-winged pratincole
نام علمیGlareola nordmanni
گونهسلیم سانان
زیستگاهزمین‌های گلی با رویش گیاهی کوتاه، باتلاق‌ها و دشت‌های وسیع و اغلب نزدیک آب
تغذیهحشراتی مانند ملخ، زنبور و انواع پروانه‌ها و سوسک‌ها
حکم فقهیحلال‌گوشت
حکم فضلهطبق فتوای مشهور فقها پاک است.


گِلاریول بال‌سیاه از پرندگان حلال‌گوشت، از راسته سلیم سانان است. این پرنده از خانواده گلاریول از نظر اندازه و شکل ظاهری به گلاریول بال سرخ شبیه می‌باشد. [۱]

توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اندازه این پرنده ۲۵ سانتی‌متر است؛ فرق این پرنده با گلاریول بال‌سرخ این است که پوشپرهای بلوطی رنگ زیر بغل را ندارد و پوشپرهای زیر بغل این پرنده سیاه می‌باشد و از آنجا که این پوشپرها فقط در هنگام پرواز مشخص می‌شوند این دو گونه در وضعیت نشسته کاملا باهم شبیه هستند با اختلاف بسیار جزئی در رنگ پرو بال که آنهم زیاد قابل تشخیص نمی‌باشد. رنگ روئین پرو بال این پرنده از ناحیه سر، گردن تا انتهای دم قهوه‌ای مایل به زیتونی است و رنگ نواحی زیرین، که سطح شکمی و پوشپرهای زیر دم را شامل می‌شود سفید است و در ناحیه سینه رنگ کرم مایل به قهوه‌ای غالب می‌شود.

گلویش نخودی رنگ و از زیر محدود به نواری با حاشیه سیاه است که مانند گردن بندی از یک چشم شروع شده و به چشم دیگر ختم می‌شود منقار کوتاهش سیاه و قلاب مانند است و قاعده‌ای قرمز رنگ دارد. بلا فاصله زیر چشمان سیاهش خط روشنی دیده می‌شود. دمش سیاه با قاعده‌ای سفید و دوشاخه است پاهایش سیاه و شاهپرهای بال تیز و بلندش قهوه‌ای است.

نر و ماده تقریبا همشکل می‌باشند و خط سیاه زیر گلو در زمستان‌ها زیاد واضح نیست. پرواز گلاریول بال سرخ، سریع و به شیوه پرستوهای دریایی‌ست ، هنگام برخاستن و یا فرود آمدن زیر بغل‌هایش سیاه رنگ می‌باشد. به صورت گله‌های بزرگ و پر سروصدا ظاهر می‌شوند و در حال پرواز به شکار حشرات می‌پردازد.

پرنده‌ای است اجتماعی و اغلب در نور کم، مانند صبح خیلی زود و غروب فعالیت می‌کند. پرنده نا بالغ فاقد نوار سیاه زیر گلو می‌باشد و در ناحیه سینه نوار پهنی متشکل از رگه‌های قهوه‌ای رنگ دارد که روی کمر و بال‌هایش نیز مشاهده می‌شوند. [۲]

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

زمین‌های گلی با رویش گیاهی کوتاه، باتلاق‌ها و دشت‌های وسیع و اغلب نزدیک آب. اغلب به‌طور دسته جمعی زاد و ولد می‌کنند.[۳]

تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در حال پرواز به شکار حشراتی مانند ملخ، زنبور و انواع پروانه‌ها و سوسک‌ها می‌پردازد.[۴]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این پرنده دارای چینه‌دان و سنگ‌دان می‌باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۵]

حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۶]

نگارخانه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۷۴.
  2. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۷۴.
  3. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۷۴.
  4. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۷۴.
  5. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۷۴.
  6. توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسئله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
  • منصوری، جمشید، راهنمای پرندگان ایران، نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.