گِلاریول شرقی

از ویکی‌موضوع
گِلاریول شرقی
سلیم سانان
اطلاعات عمومی
نام اصلیگِلاریول شرقی
نام عربیأبو اليسر شرقي
نام انگلیسیOriental Pratincole
نام علمیGlareola maldivarum
گونهسلیم سانان
زیستگاهدشت‌های گلی خشك و هموار دارای پوشش گیاهی كوتاه یا لکه‌ای و حاشیه تالاب‌ها
تغذیهحشرات
حکم فقهیحلال‌گوشت
حکم فضلهطبق فتوای مشهور فقها پاک است.


گِلاریول شرقی از پرندگان حلال‌گوشت، از راسته سلیم سانان است.[۱]

توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

گلاریولی به نسبت كوچك جثه و تا حدی شبیه به «گلاریول بال سرخ» و «گلاریول بال سیاه» است. بهترین راه تشخیص این پرنده در زمان پرواز از سایر گلاریول‌ها، دم کوتاه با دو شاخه کوتاه در انتهای دم می‌باشد. نر و ماده هم شکل و دارای اندك تغییرات فصلی هستند. در پرندۀ بالغ در دورۀ جوجه آوری، روتنه و روی بال‌ها زیتونی تیره دیده می‌شود. بال‌ها بلند و نوک تیز، منقار كوتاه و ضخیم، به رنگ سیاه و قاعدۀ آن قرمز رنگ دیده می‌شود. همچنین نظیر «گلاریول بال سرخ » در نیمه ابتدایی زیر بال‌ها لکه بلوطی قرمز بزرگی دارد، ولی برخلاف آن در حاشیه عقبی فاقد نوار سفید رنگ است. در خارج از این دوره، لکه قرمز قاعدۀ منقار و نوار سیاه در صورت چندان واضح نیست.

پرندۀ نابالغ شبیه به بالغ‌­ها است ولی فاقد نوار سیاه در صورت و لکه قرمز در قاعدۀ منقار است. پروازی سریع با چرخش‌ها و توقف‌های ناگهانی و كوتاه دارد.[۲]

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

دشت‌های گلی خشك و هموار دارای پوشش گیاهی كوتاه یا لکه‌ای و حاشیه تالاب‌ها را به عنوان زیستگاه بر می‌گزیند و در زمان مهاجرت در سواحل دریاها و تالاب‌ها دیده می‌شود. [۳]

تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از حشرات تغذیه و آن‌ها را با تعقیب در هوا یا با دویدن روی زمین صید می‌كند.[۴]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این پرنده دارای چینه‌دان و سنگ‌دان می‌باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۵]

حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۶]

نگارخانه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۷۴.
  2. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۷۴.
  3. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۷۴.
  4. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۷۴.
  5. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۷۴.
  6. توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسئله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
  • منصوری، جمشید، راهنمای پرندگان ایران، نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.