سنقر تالابی شرقی
| عقابسانان | |
 | |
| اطلاعات عمومی | |
|---|---|
| نام اصلی | سُنقر تالابی شرقی |
| نام عربی | مُرزَةُ البَطائح الشرقی |
| نام انگلیسی | Eastern Marsh Harrier |
| نام علمی | Circus spilonotus |
| گونه | عقابسانان |
| زیستگاه | حاشیه تالابها، شالیزارها و علف زارها |
| تغذیه | پستانداران کوچک، پرندگان، خزندگان (مارمولک ها) و دوزیستان (قورباغهها) |
| سیخک پشت پا | ندارد |
| چینهدان | ندارد |
| سنگدان | ندارد |
| حکم فقهی | حرامگوشت |
| حکم فضله | طبق فتوای امام خمینی (ره) نجس و طبق فتوای مشهور فقها پاک است. |
سُنقر تالابی شرقی پرندهای حرامگوشت است.
سُنقری درشت جثه با بدن کشیده و بالها، پاها و دم بلند است. شباهت زیادی به «سنقر تالابی» دارد و در گذشته به عنوان زیرگونهای از آن در نظر گرفته میشد ولی به تازگی به عنوان گونهای مستقل معرفی شده است. [۱]
مشخصات ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
همچنین از اطراف دریاچه «بایکال» در جنوب شرقی سیبری که گسترۀ پراکنش این دو گونه با یکدیگر همپوشانی دارد، افراد دورگه گزارش شده است. نر و ماده متفاوت (ماده اندکی بزرگ تر) و فاقد تغییرات فصلی هستند. پرندۀ نر بالغ سر، سینه و روتنه مایل به سیاه (برخلاف نر «سنقر تالابی») همراه با رگهرگه روشن دارد. همچنین زیر تنه سفید همراه با رگهرگه ظریف به رنگ سیاه دیده می شود و برخلاف «سنقر تالابی » فاقد رنگ قهوه ای در شکم و ران ها است. روی بال ها و همچنین دم خاکستری آبی (شبیه به «سنقر تالابی») است که در تضاد با رنگ سیاه در نوک بال ها و روتنه به خوبی به چشم می آید.[۲]
تشخیص پرندۀ مادۀ بالغ و همچنین پرندۀ نابالغ از «سنقر تالابی» دشوار است، ولی به واسطه تارک سر، گلو و جلوی بال های قهوه ای رگهرگه از آن ها متمایز می شود. همچنین پرندۀ مادۀ بالغ سینه و پوش پرهای زیر بال های نخودی رنگ با رگهرگه قهوه ای دارد. پرندۀ نابالغ نوار خاکستری رنگی در امتداد شاه پرهای پرواز دارد که در مادۀ بالغ و نابالغ «سنقر تالابی» این نوار قهوه ای مایل به سیاه دیده می شود.[۳]
در خارج از دورۀ جوجه آوری اغلب به صورت منزوی دیده می شود. همانند سایر اعضای این جنس، پروازی بسیار سبک و آرام دارد. برای شکار در ارتفاع کم پرواز می کند و در فاصله بال زدن ها، در حالی که بال ها را به شکل”۷” بالا تر از سطح بدن نگاه داشته است بال بازروی می کند و با حرکتی ناگهانی به طعمه خود که اغلب شامل پستانداران کوچک، پرندگان، خزندگان (مارمولک ها) و دوزیستان (قورباغه ها) است، یورش می برد. [۴]
زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
حاشیه تالابها، شالیزارها و علف زارها را به عنوان زیستگاه بر میگزیند.[۵]
تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
از پستانداران کوچک، پرندگان، خزندگان (مارمولک ها) و دوزیستان (قورباغهها) تغذیه میکند.[۶]
حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- سیخک پا : ندارد
- چینه دان : ندارد
- بال : صفیف بودنش بیشتر است (بال باز بودنش بیشتر است) و طبق نظر همه فقها حرامگوشت است.[۷]
حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طبق فتوای امام خمینی (ره) نجس و طبق فتوای مشهور فقها پاک است.[۸]
گالری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
-
-
-
-
نقشه پراکنش
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۲۴.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۲۴.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۲۴.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۲۴.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۲۴.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۲۴.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۲۴.
- ↑ توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- منصوری، جمشید، راهنمای پرندگان ایران، نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.