کرکس سیاه

از ویکی‌موضوع
کرکس سیاه
عقاب‌سانان
اطلاعات عمومی
نام اصلیکرکس سیاه
نام عربیالنَّسر الأَسود
نام انگلیسیCinereous vulture
نام علمیAegypius monachus
گونهعقاب‌سانان
زیستگاهمناطق کوهستانی و دشت‌های باز
تغذیهلاشة حیوانات و بقایای مردار حیوانات
سیخک پشت پاندارد
چینه‌دانندارد
سنگ‌دانندارد
حکم فقهیحرام‌گوشت
حکم فضلهطبق فتوای امام خمینی (ره) نجس و طبق فتوای مشهور فقها پاک است.


کرکس سیاه پرنده‌ای حرام‌گوشت است. این پرنده بال‌های بزرگ که به اعتقاد برخی پرنده شناسان بزرگ‌ترین پرنده شکاری جهان است. طول بال‌های این پرنده در حالت بال باز به بیش از سه متر نبز می‌رسد.[۱]

مشخصات ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پر و بال این پرنده به طور کلی قهوه‌ای تیره نزدیک به سیاه است و بر روی پشتش دارای پرهای بلندی است. سر و گردنش بدون پر و دارای پوستی به رنگ خاکستری روشن مایل به آبی تا صورتی است. پرهای قهوه‌ای اطراف گردنش به صورت شنلی مشاهده می‌شوند. منقاری ضخیم و به رنگ خاکستری متمایل به آبی دارد که نیمه بالایی آن خمیده و قوسی شکل می‌باشد و نوک منقارش سیاه است. گاهی روی صورت و اطراف چشمش لکه‌های سیاه رنگی مشاهده می‌شود. دمی بلند و تا حدی سه گوش دارد و ساق پاهایش پوشیده از پر است. مانند دیگر کرکس­‌ها سینه‌اش پر ندارد. پرنده نابالغ پر و بالی تیره تر دارد و تقریباً سیاه یک دست است و روی سرش کرک پرهای ریز سیاه دارد. پروازی آهسته و روان دارد.[۲]

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

زیستگاه معمول این پرنده مناطق کوهستانی و دشت‌های باز است. بر روی درخت‌ها، تخته سنگ‌ها، صخره‌های مرتفع و نقاط مرتفع آشیانه می‌سازد.[۳]

تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از لاشة حیوانات و بقایای مردار حیوانات تغذیه می‌کند.[۴]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سیخک پا : ندارد چینه دان : ندارد بال : صفیف بودنش بیشتر است (بال باز بودنش بیشتر است) و طبق نظر همه فقها حرام‌گوشت است.[۵]

حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق فتوای امام خمینی (ره) نجس و طبق فتوای مشهور فقها پاک است.[۶]

گالری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۱۵.
  2. زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۱۵.
  3. زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۱۵.
  4. زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۱۵.
  5. زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۱۵.
  6. توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
  • منصوری، جمشید. راهنمای پرندگان ایران. نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.