هما
| عقابسانان | |
| اطلاعات عمومی | |
|---|---|
| نام اصلی | هُما |
| نام عربی | نَسر أَبو ذَقن |
| نام انگلیسی | Lammergeier |
| نام علمی | Gypaetus barbatus |
| گونه | عقابسانان |
| زیستگاه | کوهستانهای بلند و دور افتاده به صورت جفت جفت |
| تغذیه | استخوانهای لاشه دیگر حیوانان |
| سیخک پشت پا | ندارد |
| چینهدان | ندارد |
| سنگدان | ندارد |
| حکم فقهی | حرامگوشت |
| حکم فضله | طبق فتوای امام خمینی (ره) نجس و طبق فتوای مشهور فقها پاک است. |
هُما پرندهای حرامگوشت است.
پرندهای است از خانواده لاشخورها که بهوسیله بدن کشیده و بالهای بلند و دم لوزی شکلش در پرواز از سایر لاشخورها قابل تشخیص است. رنگ کمرش قهوهای تیره است و با پرهای بلند و بزرگی پوشیده شده که طرح راه راه منظم و زیبایی را بر روی کمرش پدیدار مینماید.[۱]
مشخصات ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اندازه این پرنده ۱۰۲ تا ۱۱۰ سانتیمتر است؛ سر، گردن و سطح شکمیش حنایی رنگ است که در گلو و سینه خرمایی رنگتر و هرچه به سمت دمگاه میرود به سمت سفید متمایل تر میشود. پیشانیاش فاقد پر است و پوست سفید رنگ آن از فاصله نزدیک قابل دیدن است. روی چشمانش ابروی سیاهرنگ و پهنی وجود دارد که تا لبههای نوکش امتداد دارد و مانند سبیل در طرفین منقارش آویزان است. روی سینهاش خالهای قهوهای نیم طوق مانندی وجود دارد که در پرواز نیز به خوبی قابل مشاهده است. پرهای دمش بزرگ و مانند بدنش تیره رنگ هستند. پرهای لبههای دم کوتاه تر از پرهای وسطی است و در پرواز دم مثلث شکلی را به وجود میآورند. پرنده نابالغ تیره رنگتر است و سطح شکمی حنایی را ندارد. همچنین راه راههای روی سطح پشتیاش سفیدتر است و موجب میشود تا خال خالتر از بالغها به نظر برسد و رنگ سرش نیز سیاه است.[۲]
بیشتر از استخوان سایر موجودات برای تغذیه استفاده میکند و برای شکستن و تکه تکه کردن آنها، استخوانها را از ارتفاعات بالا بر روی صخرهها رها میکند. طول بال باز این پرنده بسیار زیاد است و نسبت به سایر لاشخور ها رفتارهای بی سر و صدا تری از خود نشان میدهد.
در پرواز دم بلند، تیره و مثلث شکل و بالهای بلند و سیاه رنگش در تضاد با سطح شکمی روشن ترش به خوبی قابل تشخیص است و پاهایش به طور واضحی در زیر دمش قرار دارد.
رنگ چشمهایش قرمز است که هرچه به سمت مردم چشمش میرود به رنگ سفید متمایل می شود. منقار و پاهایش خاکستری رنگ است. [۳]
زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در کوهستانهای بلند و دور افتاده به صورت جفت جفت زندگی میکنند و در غارهای مشرف به دره آشیانه میسازند. در ایران به تعداد نسبتا اندک دیده میشوند.[۴]
تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
معمولا از استخوانهای لاشه دیگر حیوانان تغذیه میکند.[۵]
حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
سیخک پا : ندارد چینه دان : ندارد بال : صفیف بودنش بیشتر است (بال باز بودنش بیشتر است) و طبق نظر همه فقها حرامگوشت است.[۶]
حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طبق فتوای امام خمینی (ره) نجس و طبق فتوای مشهور فقها پاک است.[۷]
گالری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
-
نقشه پراکنش
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۱۴.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۱۴.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۱۴.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۱۴.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۱۴.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۱۴.
- ↑ توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- منصوری، جمشید. راهنمای پرندگان ایران. نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.