قرقاول
| ماکیانسانان | |
| اطلاعات عمومی | |
|---|---|
| نام اصلی | قرقاول |
| نام عربی | التَدرُّجُ |
| نام انگلیسی | Common Pheasant |
| نام علمی | Phasianus colchicus |
| گونه | ماکیانسانان |
| زیستگاه | جنگلهای مرطوب، بوته زارهای تمشک و درختان پهنبرگ |
| تغذیه | جوانه و برگهای درختان، دانهها، تمشک، میوههای جنگلی و حشرات |
| چینهدان | دارد |
| سنگدان | دارد |
| حکم فقهی | حلال |
| حکم فضله | طبق فتوای مشهور فقها پاک است. |
قرقاول از پرندگان حلالگوشت، از راسته ماکیان و از خانواده قرقاول است. قرقاول پرندهای است زیبا و رنگارنگ از راسته ماکیان که به صورت وحشی و با گونههای بسیار متنوع در بسیاری از جنگلهای مرطوب نقاط مختلف دنیا یافت میشود. [۱]
توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
نربا احتساب دم بلند ۷۵ تا ۸۵ سانتیمتر و پرنده ماده ۵۳ تا ۶۲ سانتیمتر طول دارند. پرنده نر و ماده شبیه هم نیستند؛ قرقاول نر به لحاظ داشتن طرح زیبا با پر و بالی رنگارنگ، دم بلند، و راه رفتن باشکوهش از سایر ماکیان متمایز میباشد، سرش به رنگ آبی سیر با جلای سبز براق میباشد و پوست برهنه دور چشمش قرمز است. گوشپرهای آبی کوتاه وشاخک مانند دارد. رنگ پروبال بر حسب نژاد و اصل پرنده متغیر میباشد ولی معمولا یک طوق گردنی سفید دارد. البته نژاد ایرانی این پرنده فاقد طوق سفید گردن و گوشپرهای بلند کناری سر است.
سطح پشتی قهوهای مایل به قرمز و محل اتصال دم به بدن سبز و خاکستری متمایل به آبی است. دم آن بلند، قهوهای متمایل به نخودی ودارای خطهای عرضی سیاه با حاشیه های سفید می باشد.سطح شکمی آن قرمز متمایل به حنایی خوش رنگ با خالهای منظم سیاه میباشد، که در ناحیه پهلوها روشنتراست. پرنده ماده کوچکتر از پرنده نر و با رنگ نخودی، و خالهای قهوهای از پرنده نر متمایز است. دم آن شبیه دم قرقاول نر ولی کوتاهتر است.
قرقاول نا بالغ نیز دمی کوتاه دارد. پاها در هر دوجنس مانند سایر ماکیان سیخک دارد. که در جنس نر مشخصتر است.
این پرنده هنگام احساس خطر معمولا پرواز نمیکند، بلکه به سرعت میدود و پنهان میشود. پروازش پرتوان، کم دامنه و آغاز آن پر سر و صداست. در ارتفاع کم پرواز میکند و مدت پروازش معمولا کوتاه است. و پس از خوردن یک غذای کامل، وزن آنبه قدری سنگین میشود، که پرواز برایش دشوار میشود.
ماده قرقاول سالانه ۱۲تخم در اواسط اردیبهشت ماه میگذارد و مدت خوابیدن روی تخمها حدود ۲۰ روز است.[۲]
زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
زیستگاه این پرنده در جنگلهای مرطوب، بوته زارهای تمشک و درختان پهنبرگ میباشد و در زیر بوتههای آنها آشیانه میسازد. قرقاولها وابستگی زیادی به جنگلهای و بوتهزارها دارند آنها معمولاً در جنگلها استراحت و در نقاط باز و کمدرخت و کشتزارها به تغذیه میپردازند.[۳]
تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
از جوانه و برگهای درختان، دانهها، تمشک، میوههای جنگلی و حشرات تغذیه میکند. افزایش و کاهش میوههای جنگلی و حشرات در جمعیت این پرنده موثر است.[۴]
حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده دارای چینهدان و سنگدان میباشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۵]
حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۶]
نگارخانه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
-
نقشه پراکنش
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۴۸.
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۴۸.
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۴۷.
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۴۷.
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۴۷.
- ↑ توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ۱، ص ۶۹، مسئله ۸۴ و ۸۵.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- منصوری، جمشید، راهنمای پرندگان ایران، نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.