یلوه نوک سبز

از ویکی‌موضوع
یِلوه نوک سبز
درنا سانان
اطلاعات عمومی
نام اصلییِلوه نوک سبز
نام عربیمرعة بایلون
نام انگلیسیBaillon′s Crake
نام علمیPorzana pusilla
نام‌های دیگریِلوه حنایی
گونهدرنا سانان
زیستگاهباتلاق‌ها و مرداب‌ها و نیزارهای کنار مانداب‌ها، کانال‌های پر گیاه و اطراف رودخانه‌ها
تغذیهجانوران آبزی، نرم تنان، حشرات و گیاهان آبزی
حکم فقهیحلال‌گوشت
حکم فضلهطبق فتوای مشهور فقها پاک است.


یِلوه نوک سبز از پرندگان حلال‌گوشت، از راسته درنا سانان است. این پرنده کوچک و باتلاقی از خانواده یلوه می‌باشد . بسیار محتاط است و معمولا خود را از انظار مخفی می‌دارد.[۱]

توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اندازه این پرنده ۱۶ تا ۱۸ سانتی‌متر است؛ پرنده نر و ماده همشکل هستند؛ پاهایی بلند و پنجه‌ای با انگشتانی بلند دارد به‌طوری که وی را قادر می‌سازد تا به خوبی شنا کند و بر روی برگ‌ها و گیاهان شناور به خوبی راه برود و غذای خود را جستجو کند. اغلب صدایی خشن و جیغ مانند در هنگام غروب و یا طلوع آفتاب از او شنیده می‌شود که حضورش را در لابلای نیزارها مشخص می‌کند؛ منقاری کوچک به رنگ سبز با قاعده‌ای قرمز دارد.

تارک و پس گردن، سطح پشتی و پرهای روی دمش، خرمایی رنگ می‌باشد که رگه‌هایی سفید در آن دیده می شود. صورت، گلو، سینه و بخشی از سطح شکمیش خاکستری مایل به آبی است و خال‌های سفید، در انتهای بدن و بخش خلفی شکمش دیده می‌شود. اغلب دمش را بالا می‌گیرد و پوشپرهای خالدار سفید زیر دمش کاملا نمایان است. پاهایش سبز و چشمانش قهوه‌ای مایل به قرمز است.

پرنده ماده مانند پرنده نر است بااین اخلاف که رنگ آبی سینه و سطح شکمیش نخودی است و گلویش رنگی روشنتر دارد.

بدن جوجه‌ها پوشیده ازکرک‌های سیاه و پرنده نابالغ به پدر و مادر شبیه است با این تفاوت که قسمت آبی شکمش به رنگ نخودی روشن است.

یلوه‌های نوک سبز اغلب مهاجرند و لی بخشی از آنها هم نیم مهاجر می‌باشند. بال‌هایی کو تاه و گرد دارند. پروازشان کوتاه و بال زدنشان سریع و کم دامنه است و در حالت پرواز پاها و پنجه‌های بلندشان به صورت آویزان در زیر بدنشان قرار می‌گیرند. [۲]

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در باتلاق‌ها و مرداب‌ها و نیزارهای کنار مانداب‌ها، کانال‌های پر گیاه و اطراف رودخانه‌ها زندگی می‌کند. این پرنده آشیانه خود را در میان گیاهان و علفزارها به صورت پنهان و دور از انظار می‌سازد.[۳]

تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از جانوران آبزی، نرم‌تنان، حشرات و گیاهان آبزی تغذیه می‌کند بیشتر نوک خود را در گل و لای فرو برده و از به هم زدن آن غذای خود را جستجو می‌کند. [۴]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این پرنده دارای چینه‌دان و سنگ‌دان می‌باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۵]

حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۶]

نگارخانه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص۱۵۷.
  2. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۵۷.
  3. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۵۷.
  4. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۵۷.
  5. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۵۷.
  6. توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسئله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
  • منصوری، جمشید، راهنمای پرندگان ایران، نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.