اگرت کوچک

از ویکی‌موضوع
اِگرِت (قار) کوچک
لک‌لک‌سانان
نام اصلیاِگرِت (قار) کوچک
نام عربیبلشون أبيض صغير
نام انگلیسیLittle Egret
نام علمیEgretta garzetta
نام‌های دیگرحواصیل سفید کوچکی
گونهلک‌لک‌سانان
زیستگاهدر تالاب‌ها ، مرداب‌هاي ساحلي و باتلاق‌ها
تغذیهغذای عمده اين پرنده ماهي است و از سخت پوستان و نرم تنان و حشرات واز بعضی گیاهان آبزی نيز تغذيه مي‌کند
سیخک پشت پاندارد
چینه‌دانندارد
سنگ‌دانندارد
نوع پروازتوانایی نگه‌داشتن بال در حین پرواز (صفیف)
حکم فقهیحرام‌گوشت
حکم فضلهطبق فتوای امام خمینی (ره) نجس و طبق فتوای مشهور فقها پاک است.

اِگرِت کوچک پرنده‌ای حرام‌گوشت است. این پرنده آبچر مانند حواصیل های دیگر بال های پهن وگرد ودمی کوتاه دارد و هنگام پرواز سر و گردن خود را روی شانه ها جمع می کند و پاهایش در امتداد بدن به عقب کشیده می شوند.

مشخصات ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

حواصیل سفید کوچکی است، که پاهای سیاه و درازی دارد، گردنش دراز و منقارش بلند و نوک تیز است برخلاف اگرت بزرگ پنجه های پای سیاهش زرد رنگ است که در فصل زاد و ولد قرمز می شوند و رنگ منقارش نیز سیاه می باشد. در صورتی که رنگ منقار اگرت بزرگ زرد رنگ می باشد. پرهای دراز و باریکی به رنگ سفید از ناحیه انتهای گردن روی سینه این پرنده سفید و خوش فرم آویزان است. پرنده بالغ در تابستان کاکل دراز و آویزانی دارد و پرهای شانه اش رشد زیادی کرده و به صورت شنلی سفید روی کمر و به سمت عقب بدن آویخته شده و جلب توجه می کند. رنگ چشمانش زرد می باشند.[۱]

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در تالاب‌ها ، مرداب‌هاي ساحلي و باتلاق‌ها . بطور دسته جمعي و اغلب با حواصيل‌هاي ديگر دیده می شود و روي بوته‌ها يا درخت‌ها ، در تالاب‌ها ، باتلاق‌ها ، فضاي باز و خشك ، صخره‌هاي مشرف به دريا و جنگل‌ها آشيانه مي سازد.[۲]

تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

غذای عمده اين پرنده ماهي است و از سخت پوستان و نرم تنان و حشرات واز بعضی گیاهان آبزی نيز تغذيه مي‌کند.[۳]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سیخک پا : ندارد چینه دان : ندارد بال : صفيف بودنش بيشتر است (بال باز بودنش بيشتر است) و طبق نظر همه فقها حرام‌گوشت است.[۴]

حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق فتوای امام خمینی (ره) نجس و طبق فتوای مشهور فقها پاک است.[۵]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، 75.
  2. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، 75.
  3. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، 75.
  4. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، 75.
  5. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
  • منصوری، جمشید (۱۳۹۲). راهنمای پرندگان ایران. فرزانه. ص. ۴۳. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۲۳۹-۵۳-۰.