فلامینگو

از ویکی‌موضوع
فلامینگو(فلامینگو بزرگ)
لک‌لک سانان
نام اصلیفلامینگو(فلامینگو بزرگ)
نام عربیالنحام الكبير(بشروش)
نام انگلیسیGreater Flamingo
نام علمیPhoenicopterus roseus
گونهلک‌لک سانان
زیستگاهدریاچه ارومیه
تغذیهسخت پوستان، حشرات آبزی، لاروها، کرم‌ها و بی مهرگان
ویژگیچینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا دارد و در پرواز بال زدنش بیشتر (دفیف) است
سیخک پشت پادارد
چینه‌داندارد
سنگ‌داندارد
حکم فقهیHala'l(lawful)،حلال
حکم فضلهطبق فتوای مشهور فقها پاک است.

فلامینگو(فلامینگو بزرگ) پرنده‌ای حلال‌گوشت است.

این پرنده سفید رنگ پاهای بلند و گردنی دراز دارد و منقاری که با شکل خاصی به پایین برگشته است. بدنش سفید و بال‌ها و شانه‌هایش صورتی قرمز است.

توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اندازه این پرنده 140 سانتی‌متر است؛ شاهپرهای اولیه و ثانویه سیاه و پاها و منقارش قرمز رنگ است، اما نوک منقارش سیاه می‌باشد. سفیدی پر و بالش به تدریج صورتی و سپس به رنگ قرمز تبدیل می‌شود. هنگام پرواز، پاها و گردن را کشیده و در امتداد بدن قرار می‌دهد و سر را اندکی پایین نگه می‌دارد. پرنده‌های ماده اندکی کوچکترند. پرندگان جوان اندازه‌ای کوچکتر از پرندگان بالغ دارند و به رنگ خاکستری مایل به قهوه‌ای می‌باشند.[۱]

فلامینگوی کوچک به واسطه رنگ صورتی از فلامینگو قابل تشخیص است. فلامینگو به آرامی راه می رود و در حالیکه سر و منقار خود را در آب کم‌ عمق فرو برده است تغذیه می کند. بطور دسته جمعی زندگی می کند و گله‌های آن به صورت پراکنده و گاهی در یک خط پرواز می کنند.[۲]


زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در زیستگاه‌های ساحلی، دریاچه‌های نمک، سواحل گلی و باتلاقی تولید مثل می‌کنند. آشیانه را به شکل توده‌ای کاسه مانند از گل به طوری که کمی بالاتر از آب قرار دارد، می‌سازد و همانجا تولید مثل می‌کند. در ایران، در دریاچه ارومیه تولید مثل می‌کند.[۳]

تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از سخت پوستان، حشرات آبزی، لاروها، کرم‌ها و بی مهرگان تغذیه می‌کند.[۴]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این پرنده دارای چینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۵]


حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۶]


پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۸۹.
  2. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۸۹.
  3. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۸۹.
  4. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۸۹.
  5. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۸۹.
  6. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.