حواصیل زرد

از ویکی‌موضوع
حواصیل زرد
لک‌لک‌سانان
نام اصلیحواصیل زرد
نام عربیالبَلَشُون الذَّهَبيّ
نام انگلیسیSquacco Heron
نام علمیArdeola ralloides
گونهلک‌لک‌سانان
زیستگاهبطور دسته‌جمعي روي درخت‌ها يا در نيزارها آشيانه مي سازند .
تغذیهماهي‌ها ، دوزيستان ، خزندگان ، سخت‌پوستان ، حشرات ، جوندگان
سیخک پشت پاندارد
چینه‌دانندارد
سنگ‌دانندارد
نوع پروازتوانایی نگه‌داشتن بال در حین پرواز (صفیف)
حکم فقهیحرام‌گوشت
حکم فضلهطبق فتوای امام خمینی (ره) نجس و طبق فتوای مشهور فقها پاک است.

حواصیل زرد پرنده‌ای حرام‌گوشت است. این حواصیل کوچک بوسیله رنگ زرد نخودی پرو بالش و همچنین پرهای باریک وبلند قهوه ای و سفید کاکل مانند آویخته شده بر روی گردنش شناخته می شود.

مشخصات ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اندازه این پرنده 45 سانتی متر است؛ پرنده ای است آبچر با پاهای بلند و سبز رنگ که در فصل زاد و ولد پاهایش صورتی می شود . منقاری نسبتا طویل و نوک تیزدارد که در فصل زمستان و دور از زاد و ولد سبز و نوک تیز آن تیره می باشد اما در فصل زاد و ولد رنگ منقار آبی ونوک آن سیاه است.

سطح پشتی این پرنده درفصل زاد و ولد رنگ قهوه ای چرکی دارد ولی سینه اش زرد نخودی است سطح شکمی ودم گاهش سفید است ورنگ بالها و دمش نیز سفید می باشد به طوری که در حالت پرواز سفیدی بالها و دمگاه به خوبی نمایان می شوند و اگر پرهای قهوه ای روی گردن کلفتش نبود در نگاه اول شاید با اگرت کوچک و یا گاو چرانک اشتباه گرفته شود مانند سایر حواصیل ها موقع پرواز، گردن خود را روی شانه ها جمع می کند و پاها یش در امتداد بدنش قرار می گیرد . [۱]

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

بطور دسته‌جمعي روی درخت‌ها يا در نيزارها آشيانه می سازند .[۲]

تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از ماهیها ، دوزيستان ، خزندگان ، سخت‌پوستان ، حشرات ، جوندگان و حتي جوجه‌های پرندگان تغذيه می كنند .[۳]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سیخک پا : ندارد چینه دان : ندارد بال : صفيف بودنش بيشتر است (بال باز بودنش بيشتر است) و طبق نظر همه فقها حرام‌گوشت است.[۴]

حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق فتوای امام خمینی (ره) نجس و طبق فتوای مشهور فقها پاک است.[۵]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص 78.
  2. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص 78.
  3. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص 78.
  4. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص 78.
  5. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
  • منصوری، جمشید (۱۳۹۲). راهنمای پرندگان ایران. فرزانه. ص. ۴۳. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۲۳۹-۵۳-۰.