حواصیل زرد
حواصیل زرد | |
---|---|
لکلکسانان | |
![]() | |
نام اصلی | حواصیل زرد |
نام عربی | البَلَشُون الذَّهَبيّ |
نام انگلیسی | Squacco Heron |
نام علمی | Ardeola ralloides |
گونه | لکلکسانان |
زیستگاه | بطور دستهجمعي روي درختها يا در نيزارها آشيانه مي سازند . |
تغذیه | ماهيها ، دوزيستان ، خزندگان ، سختپوستان ، حشرات ، جوندگان |
سیخک پشت پا | ندارد |
چینهدان | ندارد |
سنگدان | ندارد |
نوع پرواز | توانایی نگهداشتن بال در حین پرواز (صفیف) |
حکم فقهی | حرامگوشت |
حکم فضله | طبق فتوای امام خمینی (ره) نجس و طبق فتوای مشهور فقها پاک است. |
حواصیل زرد پرندهای حرامگوشت است. این حواصیل کوچک بوسیله رنگ زرد نخودی پرو بالش و همچنین پرهای باریک وبلند قهوه ای و سفید کاکل مانند آویخته شده بر روی گردنش شناخته می شود.
مشخصات ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اندازه این پرنده 45 سانتی متر است؛ پرنده ای است آبچر با پاهای بلند و سبز رنگ که در فصل زاد و ولد پاهایش صورتی می شود . منقاری نسبتا طویل و نوک تیزدارد که در فصل زمستان و دور از زاد و ولد سبز و نوک تیز آن تیره می باشد اما در فصل زاد و ولد رنگ منقار آبی ونوک آن سیاه است.
سطح پشتی این پرنده درفصل زاد و ولد رنگ قهوه ای چرکی دارد ولی سینه اش زرد نخودی است سطح شکمی ودم گاهش سفید است ورنگ بالها و دمش نیز سفید می باشد به طوری که در حالت پرواز سفیدی بالها و دمگاه به خوبی نمایان می شوند و اگر پرهای قهوه ای روی گردن کلفتش نبود در نگاه اول شاید با اگرت کوچک و یا گاو چرانک اشتباه گرفته شود مانند سایر حواصیل ها موقع پرواز، گردن خود را روی شانه ها جمع می کند و پاها یش در امتداد بدنش قرار می گیرد . [۱]
زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بطور دستهجمعي روی درختها يا در نيزارها آشيانه می سازند .[۲]
تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
از ماهیها ، دوزيستان ، خزندگان ، سختپوستان ، حشرات ، جوندگان و حتي جوجههای پرندگان تغذيه می كنند .[۳]
حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
سیخک پا : ندارد چینه دان : ندارد بال : صفيف بودنش بيشتر است (بال باز بودنش بيشتر است) و طبق نظر همه فقها حرامگوشت است.[۴]
حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طبق فتوای امام خمینی (ره) نجس و طبق فتوای مشهور فقها پاک است.[۵]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص 78.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص 78.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص 78.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص 78.
- ↑ توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- منصوری، جمشید (۱۳۹۲). راهنمای پرندگان ایران. فرزانه. ص. ۴۳. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۲۳۹-۵۳-۰.