حواصیل سفید بزرگ

از ویکی‌موضوع
حواصیل سفید بزرگ
لک‌لک‌سانان
نام اصلیحواصیل سفید بزرگ
نام عربیالبَلَشُونُ الأَبیَضُ الكبیرُ
نام انگلیسیGreat Egret
نام علمیArdea alba
گونهلک‌لک‌سانان
زیستگاهکنارعلفزارهای پر آب ، رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و سواحل دریا
تغذیهغذاي عمده اين پرنده ماهي است و از سخت پوستان و نرم تنان و حشرات واز بعضی گیاهان آبزی تغذيه مي کند.
سیخک پشت پاندارد
چینه‌دانندارد
سنگ‌دانندارد
نوع پروازتوانایی نگه‌داشتن بال در حین پرواز (صفیف)
حکم فقهیحرام‌گوشت
حکم فضلهطبق فتوای امام خمینی (ره) نجس و طبق فتوای مشهور فقها پاک است.

حواصیل سفید بزرگ پرنده‌ای حرام‌گوشت است. پرنده‌ای آبچر و بزرگی است با رنگ سفید یک دست و از خانواده حواصیل می‌ باشد.

مشخصات ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اندازه این پرنده 88 سانتی متر است؛ این پرنده مانند سایر حواصیلها پاهای بلند و گردنی دراز و منقاری نوک تیز و نسبتا طویلی به رنگ زرد دارد و احیانا قسمتی از آن سیاه می باشد. به طور معمول رنگ پاهایش سیاه مایل به سبز می باشد مگر در فصل زاد و ولد که قسمت بالائی پاهایش به رنگ صورتی گرایش پیدا می کند اما رنگ پنجه ها همواره سیاه می باشند. اتفاق دیگری که در فصل زاد و ولد در شکل ظاهری این حواصیل بزرگ می افتد رشد زیاد پرهای ظریف وبلند در ناحیه شانه ها است که به صورت شنل آویخته ای ناحیه کمری را فرامی گیرد واز لبه بالها و دم فراتر می رود و با وزش کمترین نسیمی این پرها را به رقص در می آورد. گردنش بلند و زاویه دار است و چشمانش زرد رنگ می باشد. [۱]

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

کنارعلفزارهای پر آب ، رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و سواحل دریا دیده می شود و به طور دسته جمعی و معمولا روی درختهای بلند و یا در نیزارها آشیانه سازی می کنند.[۲]

تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

غذاي عمده اين پرنده ماهي است و از سخت پوستان و نرم تنان و حشرات واز بعضی گیاهان آبزی تغذيه مي کند.[۳]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سیخک پا : ندارد چینه دان : ندارد بال : صفيف بودنش بيشتر است (بال باز بودنش بيشتر است) و طبق نظر همه فقها حرام‌گوشت است.[۴]

حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق فتوای امام خمینی (ره) نجس و طبق فتوای مشهور فقها پاک است.[۵]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص 77.
  2. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص 77.
  3. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص 77.
  4. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص 77.
  5. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
  • منصوری، جمشید (۱۳۹۲). راهنمای پرندگان ایران. فرزانه. ص. ۴۳. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۲۳۹-۵۳-۰.