آنقوت

از ویکی‌موضوع
آنقوت
مرغابی سانان
نام اصلیآنقوت
نام عربیبط أبو فروة
نام انگلیسیRuddy Shelduck
نام علمیTadorna ferruginea
گونهمرغابی سانان
زیستگاهسواحل ماسه‌‌ای، درياچه‌ها، كنار رودخانه‌ها، كشتزارها و حتی در مناطق خشك
تغذیهعلف‌ها، دانه‌ها، حشرات، نرم‌تنان و ماهيان
ویژگیچینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا دارد و در پرواز بال زدنش بیشتر (دفیف) است
سیخک پشت پادارد
چینه‌داندارد
سنگ‌داندارد
حکم فقهیHala'l(lawful)،حلال
حکم فضلهطبق فتوای مشهور فقها پاک است.

آنقوت پرنده‌ای حلال‌گوشت است. این پرنده گردنی بلند و خوش فرم، با جثه‌ای درشت، از خانواده اردک‌های غازنما که رنگش نارنجی يک دست و سر و گردنش کم رنگ­تر و منقارش کوچک، ظريف و سياه است.

توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

رنگ چشم­ها و پاهاي کوتاهش نيز سياه می‌باشند. پرندۀ نر طوق گردنی باريکی به رنگ سياه دارد و پرندۀ ماده سرش کم رنگ و روشن‌تر است و فاقد طوق گردنی می‌باشد. شاه پرهای اوليه و دم آن سياه بوده و آينه بالی سبز رنگی دارد و ديگر پوش پرهای بال هايش سفيد است که در هنگام پرواز کاملاً مشخص و نمايان است. سطح شکم بلوطي و رنگ پرهای ناحيه کمر، قهوه‌ای مايل به نارنجی است. معمولاً نر و ماده به صورت دو تائي و جفت با هم فعاليت دارند و معمولاً در طول عمر نسبت به هم وفادار می‌باشند.[۱]

آنقوت‌ها شناگران ماهری هستند، در هنگام شنا سر خود را راست گرفته و جلوی بدن را پايين می‌دهند و با حرکت پاها بدنشان را به سمت جلو می‌رانند و مانند ديگر اردك‌ها، اغلب روی آب می‌چرخند. در هنگام تغذيه در آب‌های كم عمق با سر و ته شدن در داخل آب، به جستجوی حشرات و گياهان آبزی می‌پردازند.[۲]

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سواحل ماسه‌‌ای، درياچه‌ها، كنار رودخانه‌ها، كشتزارها و حتی در مناطق خشك زندگی می‌کنند و عموماً در حفره‌های روی زمين و داخل شن‌ها و بعضاً در شكاف صخره‌ها و روی درختان لانه می‌سازند.[۳]

تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

آنقوت‌ها از علف‌ها، دانه‌ها، حشرات، نرم‌تنان و ماهيان تغذيه می‌كنند.[۴]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این پرنده دارای چینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۵]


حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۶]


پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۷.
  2. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۷.
  3. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۷.
  4. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۷.
  5. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۷.
  6. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.