غاز پا زرد

از ویکی‌موضوع
غاز پا زرد
غاز سانان
اطلاعات عمومی
نام اصلیغاز پا زرد
نام عربیإوز الفول
نام انگلیسیBean Goose
نام علمیAnser fabalis
گونهغاز سانان
زیستگاهزمستان‌ها، در علفزارها و گاهی همراه با غازهای خاکستری و معمولا دور از دریا و در برکه‌های نسبتا وسیع به سر می‌برد
تغذیهعلف ها، برگ ها و دانه‌ها
سیخک پشت پادارد
چینه‌داندارد
سنگ‌داندارد
حکم فقهیحلال
حکم فضلهطبق فتوای مشهور فقها پاک است.


غاز پا زرد از پرندگان حلال‌گوشت و از خانواده غاز سانان است. این پرنده به رنگ قهوه‌ای تیره که به وسیله رنگ دودیش از سایر غازها قابل تشخیص است و از غاز خاکستری اندکی کوچکتر و لاغرتر و نسبت به غاز پیشانی سفید بزرگ جثه‌تر است.

توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اندازه این پرنده ۷۵ سانتی‌متر است؛ سطح پشتی و کمرش به رنگ قهوه‌ای متمایل به خاکستری است و رنگ گردن و سرش نسبت به سایر بدن پر رنگ‌تر و معمولا در جلوی پیشانی به سیاهی گرایش پیدا می‌کند. سطح شکمی‌اش قهوه‌ای مایل به نخودی است که در پهلوهایش رگه رگه‌های قهوه‌ای نا منظم و کمرنگی به چشم می‌خورد. رنگ دم و انتهای زیر شکمش سفید است که در پرواز به سادگی قابل رویت می باشد.[۱]

منقارش نارنجی است و معمولا لکه‌های سیاهی نیز بر روی آن دیده می‌شود. پاهایش تقریبا در وسط سطح شکمش قرار دارد که وی را قادر به راه رفتن و تغذیه بر روی زمین می‌سازد. رنگ پاهایش در پرنده بالغ به رنگ نارنجی متمایل به صورتی و در پرنده نابالغ زرد کمرنگ است.[۲]

هنگام پرواز، بر روی بال‌ها و پرهایش پوشش قهوه‌ای کمرنگی دیده می‌شود که اندکی در انتهای پرها به رنگ خاکستری تمایل دارد. پروازش سریع و معمولا در گله‌های منظم پرواز می‌کند. گله آنها هنگام مهاجرت به شکل V و یا در یک خط پرواز می‌کنند. [۳]

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

زمستان‌ها، در علفزارها و گاهی همراه با غازهای خاکستری و معمولا دور از دریا و در برکه‌های نسبتا وسیع به سر می‌برد.[۴]

تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از علف ها، برگ ها و دانه‌ها تغذیه می‌کند.[۵]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این پرنده دارای چینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۶]

حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۷]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری،‌ حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۵.
  2. زارعی زیاری،‌ حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۵.
  3. زارعی زیاری،‌ حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۵.
  4. زارعی زیاری،‌ حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۵.
  5. زارعی زیاری،‌ حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۲.
  6. زارعی زیاری،‌ حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۵.
  7. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
  • منصوری، جمشید، راهنمای پرندگان ایران، نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.