اردک سیاه کاکل

از ویکی‌موضوع
اردک سیاه کاکل
مرغابی سانان
اطلاعات عمومی
نام اصلیاردک سیاه کاکل
نام عربیزرقای
نام انگلیسیTufted Duck
نام علمیAythya fuligula
گونهمرغابی سانان
زیستگاهسواحل دریاها، دریاچه‌ها و مصب رودخانه‌ها و تالابهای نسبتاً عمیق
تغذیهگیاهان آبزی، بی مهره‌گان، ماهیها، سخت پوستان، نرم تنان وجانوران آبزی کوچک مانند حلزون‌ها و لارو حشرات
سیخک پشت پادارد
چینه‌داندارد
سنگ‌داندارد
حکم فقهیHala'l(lawful)،حلال
حکم فضلهطبق فتوای مشهور فقها پاک است.


اردک سیاه کاکل پرنده‌ای حلال‌گوشت است. اردک سیاه کاکل، از اردکهای غواص و از خانواده مرغابی است. از اردک سر سیاه کمی کوچکتر است. پاهای این پرنده مانند دیگر اردکهای غواص در قسمت عقبی سطح شکم قرار دارند و در موقع برخاستن از سطح آب در حالی که بال میزند، مسافتی را روی آب می دود. [۱]

توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اندازه این پرنده۴۳ سانتی‌متر است؛ رنگ نر و ماده متفاوت است؛ سر و گردن، سطح پشتی و دمگاه پرنده نر کاملاً سیاه با جلای بنفش رنگ می‌باشد. ناحیه شکم و پهلوها یک دست سفید و کاکل سیاه رنگ باریکی از ناحیه پشت‌سر این پرنده آویزان است. ماده سیاه کاکل، قهوه‌ای شکلاتی و کاکل آن کوتاهتر و احیاناً نوار سفیدی در قاعده نوک آن دیده می‌شود دمگاه آن سفید می‌باشد. نوار بالی سفید، در هر دو جنس نر و ماده وجود دارد، که در موقع پرواز بیشتر نمایان می‌شود. منقار آنها متمایل به آبی، پاهایشان سیاه و چشم آنها زرد رنگ است.[۲]

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در سواحل دریاها، دریاچه‌ها و مصب رودخانه‌ها و تالابهای نسبتاً عمیق زندگی می‌کند.

سعی می‌کند که آشیانه خود را به طور مخفی و دور از انظار بسازد.[۳]

تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

به راحتی در آب غوطه‌ور شده و ازمیان علف‌های هرزآب و از زیر سنگ و دیگر اشیاء غرق شده غذای خود را جستجو می‌کند. غذای آن شامل گیاهان آبزی، بی مهره‌گان، ماهیها، سخت پوستان، نرم تنان وجانوران آبزی کوچک مانند حلزون‌ها و لارو حشرات است و گاهی اوقات از گیاهان نیز تغذیه می کند.[۴]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این پرنده دارای چینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۵]


حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۶]


گالری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۴.
  2. زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۴.
  3. زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۴.
  4. زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۴.
  5. زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۴.
  6. توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسئله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری، ‌حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
  • منصوری، جمشید، راهنمای پرندگان ایران. نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.