اردک سر سیاه
اردک سر سیاه پرندهای حلالگوشت است.
این اردک غواص آبهای عمیق و دریاهای متلاطم است. پرندهای است مهاجر و به خانواده مرغابی تعلق دارد. پرنده نر از سر و گردن سیاه با جلای سبز، سطح شکمی سفید و کمر خاکستری شناخته میشود. [۱]
توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اندازه این پرنده ۴۷ سانتیمتر است، رنگ پرنده نر و ماده متفاوت است؛ انتهای بدن و دمش تیره، منقار پهنش، خاکستری مایل به آبی و چشمانش زرد رنگ است. رنگ پر و بال اردک ماده عمدتا قهوهای است که سر وگردنش تیره تر به نظر می رسد و در ناحیه مجاور منقار آبی رنگش و گرداگرد آن بخش سفید مشخصی دیده می شود که وجه افتراق اردک ماده سر سیاه به شمار میآید. نوار بالی سفید هردو جنس در هنگام پرواز مشهود است. نداشتن کاکل و پهن تر بودن بدن وجه افتراق اردک سر سیاه از اردک سیاه کاکل است که از نظر ترکیب رنگی شبیه هم میباشند. در دوران تولک ( پر ریزی اواخر فصل تابستان) پرنده ماده و نر شبیه هم میشوند با این اختلاف که سطح پشتی پرنده نر خاکستری است.[۲]
زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
تابستانها در زیستگاههای باتلاقی و دشتهای بی درخت پوشیده از گلسنگها و کناردریاچههای آب شیرین دیده میشوند و در پائیز مهاجرت خودرا از مناطق سردسیر شمالی به طرف مناطق جنوبی شروع میکنند و زمستانها را در سواحل دریاها، دریاچهها، خلیجها و مصب رودهای بزرگ و تعدادی از آنها در سواحل دریای خزر زمستان گذرانی میکنند.[۳]
تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
با شیرجه رفتن در اعماق آب غذای خود را که متشکل از گیاهان آبزی، نرم تنان، سخت پوستان کوچک وحشرات آبزی و همچنین از دانهها، ساقه، ریشه و برگ گیاهان، تغذیه میکند. [۴]
حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده دارای چینهدان، سنگدان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۵]
حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۶]
گالری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
-
اردک سر سیاه ماده
-
اردک سر سیاه
-
اردک سیاه نر
-
نقشه پراکنش
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۴.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۵.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۵.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۵.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۵.
- ↑ توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ۱، ص ۶۹، مسئله ۸۴ و ۸۵.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- منصوری، جمشید، راهنمای پرندگان ایران. نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.