عروس غاز

از ویکی‌موضوع
عروس غاز
غاز سانان
اطلاعات عمومی
نام اصلیعروس غاز
نام عربیإوزة حمراء الصدر
نام انگلیسیRed-breasted Goose
نام علمیBranta rufiocollis
گونهغاز سانان
زیستگاهزمستان‌ها معمولا در مناطق استپی و علفزارها و باتلاقها دیده می‌شود
تغذیهعلف‌ها، برگ‌ها و دانه‌ها
سیخک پشت پادارد
چینه‌داندارد
سنگ‌داندارد
حکم فقهیحلال
حکم فضلهطبق فتوای مشهور فقها پاک است.


عروس غاز از پرندگان حلال‌گوشت و از خانواده غاز سانان است. این پرنده کوچک با رنگی تیره که به وسیله رنگ تیره‌اش به سادگی از سایر غازها قابل تشخیص است و نسبت به سایر غازها خوش فرم‌تر و دارای رنگ بندی زیبایی است.

توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اندازه این پرنده ۵۵ سانتی‌متر؛ سطح پشتی آن تیره رنگ و به رنگ سیاه است و یک نوار افقی سفید در دو پهلویش به طرز واضحی خود نمایی می‌کند و در انتهای شکمش به صورت رگه‌رگه و آویزان به انتها می‌رسد. رنگ گلو و چانه‌اش بلوطی است و همچنین یک لکه بلوطی رنگ در گونه‌هایش نمایان است.

مرز بندی رنگ‌ها سفید است و یک لکه سفید نسبتا بزرگ در جلوی چشمانش به راحتی از فواصل دور قابل تشخیص است. سریع و چابک است و اغلب همراه دیگر غازها به ویژه غازهای خاکستری به سر می‌برد.[۱]

منقارش کوچک و به رنگ سیاه است. رنگ چشم‌ها قهوه‌ای و رنگ پاهایش نیز سیاه است. رفتار و پروازش شبیه غازهای دیگر، ولی در هنگام تغذیه بینهایت سریع و چابک است. گله‌های آن معمولا نامنظم و به ندرت به شکل V پرواز می‌کنند و در فصل زمستان اغلب با غاز پیشانی سفید دیده می‌شود.[۲]

پرنده نابالغ کمرنگ‌تر و متمایل به قهوه‌ای است و بین چشم و منقارش لکه سفید نامشخصی دارد.

عروس‌غاز در نواحی سردسیر زندگی می‌کند و آشیانه‌‌ش را غالباً در نزدیکی لانه پرندگان شکاری همچون بحری می‌سازد تا بدین ترتیب خود را از گزند صیادانی همچون روباه در امان دارد.[۳]

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

زمستان‌ها معمولا در مناطق استپی و علفزارها و باتلاقها دیده می‌شود و در کنار ساحل به استراحت می‌پردازد.[۴]

تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از علف‌ها، برگ‌ها و دانه‌ها تغذیه می‌کند.[۵]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این پرنده دارای چینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۶]

حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۷]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری،‌ حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۵.
  2. زارعی زیاری،‌ حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۵.
  3. زارعی زیاری،‌ حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۵.
  4. زارعی زیاری،‌ حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۵.
  5. زارعی زیاری،‌ حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۵.
  6. زارعی زیاری،‌ حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۵.
  7. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
  • منصوری، جمشید، راهنمای پرندگان ایران، نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.