فیلوش
فیلوش یا فیلوش شمالی یا اردک دمتیز از پرندگان حلالگوشت و از خانواده مرغابیسانان است. این پرنده اردکی است آبچر، با رنگی خاکستری که گردن نسبتاً بلند و دمی دراز و نوک تیز دارد. پرنده نر و ماده همشکل نیستند، سر و گردن پرنده نر به رنگ قهوهای شکلاتی است که دو خط سفید در طرفین گردنش دارد که به سینه سفیدش وصل میشود.
توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اندازه این پرنده ۵۵ سانتیمتر است؛ سطح پشتی و پهلوهایش خاکستری است و پرهای بلند سیاه نوک تیز با حاشیههای خاکستری روشن از ناحیه وسط کمرتا دمگاهش با چیدمانی منظم پخش شدهاند. دمگاهش سیاه و دمش خاکستری روشن است که شاهپرهای وسطی دم دراز، نوک تیز و سیاه میباشند. حد فاصل سطح شکمی خاکستری تا دمگاه سیاهش را بخش سفید رنگی تشکیل میدهد که در موقع پرواز به خوبی نمایان میشود. پاهایش خاکستری و پردهدار است و نوکش خاکستری تیره میباشد پرنده نر آینه بالی سبز با حاشیه سفید دارد که هنگام پرواز مشخص میشود.
پرنده ماده با رنگ قهوهای، با حاشیههای نخودی رنگ پرهایش به صورت لکه لکه، به ماده سر سبز شبیه است ولی لاغرتر از آن با گردنی باریکتر و دمی نوک تیز و بلند و آینه بالی نامشخص.
در مراحل قبل از بلوغ و در دوران تولک و هنگام پرریزی (در پایان فصل تابستان) پرنده نر و ماده شباهت هائی به هم پیدا میکنند با این تفاوت که رنگ پشتی پرنده نر تیرهتر است پرواز فیلوش خیلی سریع است و همراه با بال زدنهای کم دامنه و مداوم میباشد و در خشکی به راحتی و زیبایی راه میرود. [۱]
زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
زمستان در آبهای ساحلی، خورها، لجنزارهای کنار آبهای شیرین، رودخانهها و در باتلاقهای وسیع دیده میشود و لابه لای نیزارها و درون سرواخها، روی زمین آشیانه میسازد. [۲]
تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
از گیاهان آبزی، حشرات، کرمها و برگ وساقه گیاهان و لارو حشرات درون آنها و از ماهی و نوزاد قورباغه نیز تغذیه میکند.[۳]
حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده دارای چینهدان، سنگدان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۴]
حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۵]
گالری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
-
فیلوش نر
-
فیلوش
-
فیلوش ماده
-
فیلوش
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۰.
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۰.
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۰.
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۰.
- ↑ توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ۱، ص ۶۹، مسئله ۸۴ و ۸۵.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- منصوری، جمشید، راهنمای پرندگان ایران، نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.