اردک دمدراز
اردک دُم دراز پرندهای حلالگوشت است.
اردکی مهاجر و دریازی است از خانواده مرغابی که درآبهای عمیق سواحل دریاها و دریاچهها با چالاکی و مهارت زیاد غواصی میکند و غذای خودرا جستجو میکند، اردک نر، دمی دراز، به طول 10 تا 15 سانتیمتر دارد. [۱]
توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اندازهاین پرنده با احتساب دم ۵۳ سانتیمتر است؛ پرنده نر و ماده در فصول مختلف سال هم شکل نیستند.
در فصل زمستان بدنش سفید و بالهایش تیره است سرش سفید و کوچک است منقاری کوتاه و مثلثی شکل به رنگ سیاه دارد که بخش میانی آن صورتی رنگ میباشد. طوق گردنی سیاه مایل به قهوهای، سینهاش را در بر می گیرد و به صورت نواری طولی ناحیه پشتی و کمریاش را فرا میگیرد. دو لکه سیاه مایل به قهوهای در طرفین گردن سفیدش مشاهده میشود. شکمش تا انتهای پوشپرهای ناحیه دمش سفید است و دو تا سه عدد پر بلند سیاه و نوک تیز در ناحیه وسط پرهای کوتاه و سفید دمش دیده میشود و پرهای شانهای سفید مایل به خاکستری بالها و کمر تیرهاش را تزئین می کند.
در تابستان بیشتر قهوهای رنگ است و سطح شکمیش سفید است و لکهای بزرگ و روشن دور چشمش دیده میشود که به سمت گوشش میل دارد. پرنده ماده پر وبالی قهوهای رنگ با سطح شکمی و دور چشمی سفید، دمی کوتاه و منقاری پهن و تیره دارد. در تابستان تیرهتر است و طرح سرش مشابه پرنده نــر می باشد . پرنده نابالغ شبیه ماده ولی خاکستریتر است و گلوی نسبتا قهوهای دارد.[۲]
زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اردک دم دراز پرندهای است دریازی که اغلب زمستان ها را در اقیانوسهای باز و دریاچههای بزرگ آب شیرین میگذراند، و تابستانها را در استخرهای طبیعی، برکهها، تالابها و رودخانهها سپری می کند.[۳]
تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
غذای خود را با غواصی در اعماق آبها به دست میآورد که اغلب از بیمهرگان وحشرات آبزی و سخت پوستان، نرم تنان وهمچنین برخی از صدفها، ماهیها، تخم ماهی، و نیز از گیاهان آبزی تغذیه میکند. [۴]
حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده دارای چینهدان، سنگدان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۵]
حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۶]
گالری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
-
اردک دم دراز
-
اردک دم دراز
-
اردک دم دراز
-
نقشه پراکنش
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۶.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۶.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۶.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۶.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۶.
- ↑ توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ۱، ص ۶۹، مسئله ۸۴ و ۸۵.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- منصوری، جمشید، راهنمای پرندگان ایران. نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.