گیلار
گیلار از پرندگان حلالگوشت و از خانواده مرغابیسانان است. این پرنده آبچر که به وسیله رنگ بلوطی سر و لکه سفید روی پیشانیاش از سایر اردک ها قابل تشخیص است. رنگ سر پرنده نر بلوطی است و در برخی از زیر گونه هایش یک لکه چشمی سبز رنگ در اطراف چشمانش دیده میشود.
توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اندازه این پرنده ۴۶ سانتی متر است؛ پیشانیاش تا بالای سر به رنگ سفید مایل به نخودی است. سینهاش به رنگ صورتی با خالها و رگه رگههای بسیار ریز قهوهای است که از فاصله کم قابل دیدن است. سطح پشتی آن خاکستری رنگ است که پرهای سیاه و سفید بلندی بر روی آن قرار داد و رنگ خاکستری آن بر روی پهلوهایش امتداد دارد. سطح شکمیاش سفید رنگ و دمگاه آن سیاه است که در پرواز به خوبی قابل دیدن است.[۱]
شانههایش سفید رنگ و آینه بالی دو رنگه سبز و سیاه دارد که در پرواز دیده میشود و رنگ دمش نیز خاکستری روشن است.
رنگ کلی بدن پرنده ماده قهوهای است که خالهای سیاه و قهوهای ریز بر روی سینه و خالهای منظم بزرگتری بر روی کمرش وجود دارد. سطح شکمی آن سفید رنگ است و مرز آن با رنگ قهوه ای پهلوهایش به صورت یک خط در پرواز به خوبی دیده میشود. آینه بالی سفیدی دارد که معمولا در حالت نشسته قسمتی از آن دیده میشود. رنگ چشمهایش قهوهای و پاهایش خاکستری است. منقارش خاکستری مایل به آبی است و در انتهای آن یک لکه سیاه وجود دارد.[۲]
زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در دریاچهها و آبگیرها و آبهای سطحی و کم عمق، معمولا به صورت گلهای مشغول شنا دیده میشوند. معمولا گلههای آنها همراه با کله سبز ها دیده میشوند.[۳]
تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
همه چیز خوار است و از گیاهان آبزی، دانهها، کرمها، ماهیهای کوچک، نوزاد قورباغه، حشرات و ساقه و برگهای ترد و لارو درون آنها تغذیه میکند.[۴]
حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده دارای چینهدان، سنگدان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۵]
حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۶]
گالری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
-
گیلار
-
نقشه پراکنش
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۸.
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۸.
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۷.
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۸.
- ↑ زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۸.
- ↑ توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- منصوری، جمشید. راهنمای پرندگان ایران. نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.