قوی گنگ

از ویکی‌موضوع
قوی گُنگ
مرغابی سانان
نام اصلیقوی گُنگ
نام عربیالتم الصامت
نام انگلیسیMute Swan
نام علمیCygnus olor
گونهمرغابی سانان
زیستگاهباتلاقها، كنار رودخانه‌ها و كانالها، سواحل درياچه و يا سواحل پناه‌دار دريا
تغذیهگیاهان آبزی
ویژگیچینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا دارد و در پرواز بال زدنش بیشتر (دفیف) است
سیخک پشت پادارد
چینه‌داندارد
سنگ‌داندارد
حکم فقهیHala'l(lawful)،حلال
حکم فضلهطبق فتوای مشهور فقها پاک است.

قوی گُنگ پرنده‌ای حلال‌گوشت است. این پرنده بسیار بزرگ به رنگ سفید برفی با گردنی کرکین و خوش فرم که اغلب آن را به حالت زیبائی بر روی سینه برآمده‌اش خم می‌کند مگر در مواقع پرواز که آن را راست نگه می‌دارد و با متانت و وقار خاص، بالهایش را با ریتمی آهنگین به حرکت در می‌آورد.

توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اندازه این پرنده 150 سانتی متر است؛ منقارش به رنگ قرمز نارنجی است که یک برجستگی سیاهی روی قاعده آن قرار دارد و تا گوشه چشم سیاهش ادامه دارد. خط منحنی سیاهی نیز روی لبه جلو منقارش قرار دارد که به خط کنار زرین منقار وصل و تا قاعده منقار ادامه می‌یابد و این نشانه خوبی جهت شناسائی قوی گنگ از دیگر قوها است. هنگام شنا ، گردنش را به حالت زیبایی خم می کند و منقارش را به سمت پائین نگه می دارد و در بعضی مواقع سر و گردن خود را با پیچشی بسیار زیبا و لطیف لابه لای پرو بال سینه و بالش پنهان می‌کند و به استراحت می‌پردازد. پر و بال پرنده نابالغ قهوه‌ای كمرنگ است، منقارش بدون برآمدگی و رنگش صورتی مايل به خاكستری است، پاهايش پرده‌دار و خاكستری رنگ می‌باشد که در مرحله بلوغ تیره و سیاه می‌شوند. پرواز اين پرنده، پرتوان و مستقيم است.[۱]

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

باتلاقها، كنار رودخانه‌ها و كانالها، سواحل درياچه و يا سواحل پناه‌دار دريا روی زمین آشیانه می‌سازند.[۲]

تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

گیاهان آبزی، معمولا برای خوردن گیاهان آبزی سر خود را به ته آب فرو می‌برند.[۳]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این پرنده دارای چینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۴]


حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۵]


پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۲.
  2. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۲.
  3. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۲.
  4. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۲.
  5. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.