قوی گنگ

از ویکی‌موضوع
قوی گُنگ
مرغابی سانان
اطلاعات عمومی
نام اصلیقوی گُنگ
نام عربیالتم الصامت
نام انگلیسیMute Swan
نام علمیCygnus olor
گونهمرغابی سانان
زیستگاهباتلاقها، كنار رودخانه‌ها و كانالها، سواحل درياچه و يا سواحل پناه‌دار دريا
تغذیهگیاهان آبزی
ویژگیچینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا دارد و در پرواز بال زدنش بیشتر (دفیف) است
سیخک پشت پادارد
چینه‌داندارد
سنگ‌داندارد
حکم فقهیHala'l(lawful)، حلال
حکم فضلهطبق فتوای مشهور فقها پاک است.


قوی گُنگ از پرندگان حلال‌گوشت و از خانواده مرغابی‌سانان است. این پرنده بسیار بزرگ به رنگ سفید برفی با گردنی کرکین و خوش فرم که اغلب آن را به حالت زیبائی بر روی سینه برآمده‌اش خم می‌کند مگر در مواقع پرواز که آن را راست نگه می‌دارد و با متانت و وقار خاص، بالهایش را با ریتمی آهنگین به حرکت در می‌آورد.

توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اندازه این پرنده ۱۵۰ سانتی متر است؛ منقارش به رنگ قرمز نارنجی است که یک برجستگی سیاهی روی قاعده آن قرار دارد و تا گوشه چشم سیاهش ادامه دارد. خط منحنی سیاهی نیز روی لبه جلو منقارش قرار دارد که به خط کنار زرین منقار وصل و تا قاعده منقار ادامه می‌یابد و این نشانه خوبی جهت شناسائی قوی گنگ از دیگر قوها است. هنگام شنا ، گردنش را به حالت زیبایی خم می کند و منقارش را به سمت پائین نگه می دارد و در بعضی مواقع سر و گردن خود را با پیچشی بسیار زیبا و لطیف لابه لای پرو بال سینه و بالش پنهان می‌کند و به استراحت می‌پردازد.

پر و بال پرنده نابالغ قهوه‌ای كمرنگ است، منقارش بدون برآمدگی و رنگش صورتی مايل به خاكستری است، پاهايش پرده‌دار و خاكستری رنگ می‌باشد که در مرحله بلوغ تیره و سیاه می‌شوند. پرواز اين پرنده، پرتوان و مستقيم است.[۱]

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

باتلاقها، كنار رودخانه‌ها و كانالها، سواحل درياچه و يا سواحل پناه‌دار دريا روی زمین آشیانه می‌سازند.[۲]

تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

گیاهان آبزی، معمولا برای خوردن گیاهان آبزی سر خود را به ته آب فرو می‌برند.[۳]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این پرنده دارای چینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۴]


حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۵]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری، ‌ حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۲.
  2. زارعی زیاری، ‌ حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۲.
  3. زارعی زیاری، ‌ حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۲.
  4. زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۲.
  5. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
  • منصوری، جمشید، راهنمای پرندگان ایران، نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.