اردک ماهیخوار معمولی
| مرغابیسانان | |
 | |
| اطلاعات عمومی | |
|---|---|
| نام اصلی | اردک ماهیخوار معمولی (مرگوس بزرگ) |
| نام عربی | بَلقَشَةٌ عادیةٌ |
| نام انگلیسی | Common Merganser |
| نام علمی | Mergus merganser |
| نامهای دیگر | مرگوس بزرگ |
| گونه | مرغابیسانان |
| زیستگاه | رودخانههای تند و پر تلاطم با جریان سریع آب، دریاچهها |
| تغذیه | ماهیها، قورباغه و سایر جانوران آبزی کوچک |
| سیخک پشت پا | دارد |
| چینهدان | دارد |
| سنگدان | دارد |
| حکم فقهی | Hala'l(lawful)،حلال |
| حکم فضله | طبق فتوای مشهور فقها پاک است. |
اردک ماهیخوار معمولی یا مرگوس بزرگ از پرندگان حلالگوشت و از راسته مرغابیها است.
مرگوس بزرگ پرندهای آبزی با بدنی کشیده و فرم بندی زیبا که اغلب اوقات خود را در آب سپری میکند. فرم بدنش کاملا برای غواصی و شکار ماهی در زیر آب مناسب است و قرار گرفتن پاهایش تقریبا در انتهای بدن، غواصی در زیر آب را برایش راحت میکند.
توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اندازه این پرنده ۶۵ سانتیمتر است؛ در هنگام شنا و همچنین در پرواز بدنی کشیده دارد. در پرواز گردنش را رو به جلو و کشیده نگه میدارد. به هنگام پرواز، مسافتی را بر روی آب میدود و سپس از سطح آب جدا میشود.
سر پرنده نر به رنگ سبز تیره با جلای براق است که تا بخشی از گردن نیز ادامه دارد. بدن و سینه بزرگش سفید رنگ و روی کمرش تیره رنگ است. دمش خاکستری تیره و شاه پرهای بالش نیز به رنگ سیاه است. در فصل زاد و لد معمولا سفیدی شکمش به رنگ صورتی متمایل میشود.
سر پرنده ماده به رنگ قهوهای بلوطی است و کاکلی دنباله دار از پرها در پشت سرش دیده میشود. گلویش سفید رنگ است و سطح پشتی کمرش خاکستری رنگ است که تا کنار پهلوهایش ادامه دارد. شاهپرهای اولیه بالش تیره تر و متمایل به قهوهای است و یک آینه بالی سفید رنگ نیز دارد. رنگ چشمانش قهوهای و پاها و منقارش قرمز رنگ میباشد. پروازش پر توان و با بال زدنهای نسبتا تند همراه میباشد. رنگ پر و بال پرنده نابالغ شبیه به پرنده ماده است با این تفاوت که رنگ شکمش سفید است.[۱]
زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در رودخانههای تند و پر تلاطم با جریان سریع آب، دریاچهها و آبگیرهایی که پر درخت هستند، دیده میشود و در تنه درختان آشیانه میسازد.[۲]
تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
از ماهیها، قورباغه و سایر جانوران آبزی کوچک تغذیه میکند. برای شکار ماهیها به زیر آب میرود و به دنبال آنها برای چندین دقیقه شنا کرده و پس از شکار به سطح آب باز میگردد.[۳]
حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده دارای چینهدان، سنگدان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۴]
حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۵]
گالری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
-
-
-
-
نقشه پراکنش
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۸.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۸.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۸.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۸.
- ↑ توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- منصوری، جمشید، راهنمای پرندگان ایران. نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.