غاز گردن‌سیاه

از ویکی‌موضوع
غاز گردن‌سیاه
مرغابی سانان
نام اصلیغاز گردن‌سیاه
نام عربیإوز کندی
نام انگلیسیLight-bellied Brent Goose
نام علمیBranta hrota
گونهمرغابی سانان
زیستگاهکفه‌های گلی وسیع و کم عمق دریاها، خلیج‌ها و مناطق بین جزر و مدی
تغذیهگیاهان آبزی
ویژگیچینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا دارد و در پرواز بال زدنش بیشتر (دفیف) است
سیخک پشت پادارد
چینه‌داندارد
سنگ‌داندارد
حکم فقهیHala'l(lawful)،حلال
حکم فضلهطبق فتوای مشهور فقها پاک است.

غاز گردن‌سیاه پرنده‌ای حلال‌گوشت است. غازی کوچک جثه و تیره رنگ با پاها و گردن کوتاه، بال های به نسبت بلند و دم کوتاه است. نر و ماده هم شکل و فاقد تغییرات فصلی هستند.

توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در پرندۀ بالغ سر، گردن، بخش بالایی روتنه و سینه سیاه دودی است و در دو طرف گردن لکه سفیدرنگی دارد. مابقی روتنه خاكستری قهوه­ای تیره، شاه پرهای پرواز و پرهای دم سیاه و پوش پرهای روی دم سفید است. زیرتنه سفید است و نوارهای قهوه ای کم رنگی در پهلوها دارد. منقار و پاها نیز خاکستری تیره هستند. پرندۀ نابالغ شبیه به بالغ ها است، ولی فاقد لکه سفید در دو طرف گردن است و به واسطه نوک سفید شاه پرهای ثانویه و پوش پرهای بزرگ تر روی بال ها و همچنین نوك قهوه ای خاكستری تا سفید خاكستری پرهای روتنه، شانه ها و بال ها، نوارهای بیشتری در روتنه و روی بال ها دارد.

پروازی سریع و پر صدا دارد و در دسته های بزرگ در زمان مهاجرت به صورت نامنظم (“7” شکل) پرواز می کند[۱]

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

بیشتر کفه‌های گلی وسیع و کم عمق دریاها، خلیج‌ها و مناطق بین جزر و مدی را ترجیح می‌دهد.[۲]

تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در آب‌های کم عمق از علف‌های آبی تغذیه می‌کند.[۳]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این پرنده دارای چینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۴]


حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۵]


پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۶.
  2. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۶.
  3. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۶.
  4. زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۹۲.
  5. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری،‌ حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.