اسکوتر سیاه

از ویکی‌موضوع
اسکوتر سیاه
مرغابی سانان
اطلاعات عمومی
نام اصلیاسکوتر سیاه(اردک سیاه)
نام عربیبط طویل الذنب
نام انگلیسیLong-tailed Duck
نام علمیClangula hyemalis
گونهمرغابی سانان
زیستگاهخلنگزارهای نزدیک دریاچه‌ها و کنار دریا، رودخانه‌ها و باتلاقها
تغذیهنرم تنان و سخت پوستان، حشرات آبزی و ماهی‌های کوچک
سیخک پشت پادارد
چینه‌داندارد
سنگ‌داندارد
حکم فقهیHala'l(lawful)،حلال
حکم فضلهطبق فتوای مشهور فقها پاک است.


اسکوتر سیاه یا اردک سیاه پرنده‌ای حلال‌گوشت است. این پرنده اردکی است با جثه‌ای بزرگ و دریازی از خانواده مرغابی که در آبهای آرام به خوبی شنا می‌کند. پرنده نر پر و بالی کاملا سیاه دارد و فقط نوار زردی در سرتاسر میانی منقار پهن و بزرگش دیده می‌شود که به برجستگی بزرگ سیاه قاعده آن منتهی می‌گردد. [۱]

توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

اندازه این پرنده ۴۸ سانتی‌متر است، رنگ نر و ماده این اردک متفاوت است، رنگ ماده عمدتا قهوه‌ای است که تارکش تا پس سر تیره تر و گونه و گلویش روشن‌تر است لکه‌های قهوه‌ای روشن‌تری نیز از نزدیک در سطح بدنش دیده می‌شوند. آینه بالی سفید رنگ و نوار بالی سفیدش در هنگام پرواز مشخص می‌شود.

پاهایش سیاه و به هنگام شنا بر روی آبهای سطحی انتهای دم تیزش را بالا می‌گیرد. لانه‌اش را بر روی زمینهای نزدیک به دریا، دریاچه‌ها، رودخانه‌ها و یا در جنگل‌ها و دشت‌های بی درخت پوشیده از گلسنگ نواحی قطبی می‌سازد و۶ تا ۸ عدد تخم سفید مایل به نخودی می‌گذارد.[۲]

زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در زمستان‌ها به صورت گله‌های بزرگ درآبهای سطحی و سواحل آبهای مناطق جنوبی و معتدل آب و هوائی دیده می‌شوند و در تابستانها میان خلنگزارهای نزدیک دریاچه‌ها و کنار دریا، رودخانه‌ها و باتلاقها زندگی می‌کنند.[۳]

تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از نرم تنان و سخت پوستان، حشرات آبزی و ماهی‌های کوچک تغذیه می‌کند. [۴]

حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این پرنده دارای چینه‌دان، سنگ‌دان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۵]


حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]

طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۶]


گالری[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۶.
  2. زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۶.
  3. زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۶.
  4. زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۶.
  5. زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۶.
  6. توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ‏۱، ص ۶۹، مسئله ۸۴ و ۸۵.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • زارعی زیاری، ‌حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
  • منصوری، جمشید، راهنمای پرندگان ایران. نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.