اردک سیاه مخملی
اردک سیاه مخملی یا اسکوتر بال سفید پرندهای حلالگوشت است.
اسکوتر بال سفید اردکی است با جثهای بسیار بزرگ و دریازی از خانواده مرغابی که در آبهای نیمه آرام و متلاتم به خوبی شنا میکند.رنگ پرنده نر و ماده متفاوت است، پرندهنر پر و بالی کاملا سیاه دارد.
توصیف ظاهری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اندازه این پرنده ۵۵ سانتیمتر است؛ از مشخصات بارز آن داشتن آینه بالی سفید است که در موقع نشستن و یا در حالت ایستاده به خوبی نمایان است. نشانه دیگر داشتن لکه کوچک سفید و باریک زیرچشمی است که به چشم سفیدش متصل است همچنین طرفین منقار پهن، متورم و سیاهش زرد رنگ است، و پاهای قرمزش که در هنگام شیرجه زدن در آب کاملا نمایان میشود، این مشخصات در مجموع، اسکوتر بال سفید نر را به راحتی قابل تشخیص میسازد. رنگ پرنده ماده عمدتا قهوهای تیره است و دو لکه سفید در طرفین صورتش دارد که آنرا از ماده اسکوتر سیاه متمایز میسازد.
اسکوتر بال سفید که به اردک مخملی نیز معروف است لانهاش را بر روی زمینهای نزدیک به دریا، دریاچهها، رودخانهها، و یا در جنگلها و دشتهای بیدرخت پوشیده از گلسنگ در نواحی قطبی میسازد و 7 تا 9 عدد تخم سفید مایل به نخودی میگذارد. به صورت گروهی به نواحی جنوبی گرم و معتدل مهاجرت میکند و در سواحل دریاها و دریاچهها زمستان را میگذراند و احیانا در سواحل دریای خزر نیز دیده میشود.[۱]
زیستگاه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در زمستانها به صورت گلههای بزرگ درآبهای سطحی و سواحل آبهای مناطق جنوبی و معتدل آب و هوائی دیده میشوند و در تابستانها میان خلنگزارهای نزدیک دریاچهها وکنار دریا، رودخانهها و باتلاقها زندگی میکنند.[۲]
تغذیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
با غواصی در چند متری آبهای عمیق از نرم تنان و سخت پوستان، حشرات آبزی و ماهیهای کوچک تغذیه میکند.[۳]
حکم فقهی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این پرنده دارای چینهدان، سنگدان و خارک پشت پا می باشد بنابر این طبق نظر همه فقها «حلال گوشت» است.[۴]
حکم فضله[ویرایش | ویرایش مبدأ]
طبق نظر مشهور فقها فضله این پرنده پاک است.[۵]
گالری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
-
اردک سیاه مخملی ماده
-
اردک سیاه مخملی نر
-
اردک سیاه مخملی نر
-
نقشه پراکنش
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۷.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۷.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۷.
- ↑ زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش، ص ۱۰۷.
- ↑ توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ۱، ص ۶۹، مسأله ۸۴ و ۸۵.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- زارعی زیاری، حسین، اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- منصوری، جمشید، راهنمای پرندگان ایران. نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.