مرغابی
| پرندگان حلالگوشت | |
 قوی گُنگ، یکی از انواع مرغابیسانان | |
| اطلاعات عمومی | |
|---|---|
| زیستگاه | باتلاقها، كنار رودخانهها و كانالها، سواحل درياچه و يا سواحل پناهدار دريا |
| ویژگی | در پرواز بال زدنش بیشتر (دفیف) است. |
| سیخک پشت پا | دارد |
| چینهدان | دارد |
| سنگدان | دارد |
| حکم فضله | پاک |
| مرتبط | ماکیان |
مرغابی یا مرغابیسانان دستهای از پرندگان حلالگوشت هستند. این پرنده از دسته پرندگانی هستند، آبزی با گردنی دراز، بالهای نسبتاً باریک و نوک تیز و دم کوتاه، پاهای آنها کوتاه و سهانگشت جلویی آن پردهدار است. منقارشان تخت است با کنارههای مضرس، که مانند صافی عمل میکنند.
این پرندهها معمولاً خارج از فصل زاد و ولد بطور دسته جمعی دیده میشوند. اکثراً آشیانه سادهای پوشیده از کرک پر روی زمین و در بین گیاهان انبوه میسازند.
غذاهای آنها بسیار متنوع و شامل گیاهان و جانوران آبزی است. بعضی از آنها روی زمین میچرخند یا از دانههای غلات تغذیه میکنند. این خانواده شامل غازها، قوها، اردکهای غازنما، اردکهای آبچر، اردکهای غواص، اردکهای ماهیخوار، اردک سفید و خوتکای هندی است.
مرغابی ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:[۱]
- قوی گُنگ
- قوی فریادکش
- قوی توندرا
- غاز پیشانی سفید بزرگ
- غاز پیشانی سفید کوچک
- غاز خاکستری
- عروس غاز
- غاز پا زرد
- غاز گردنسیاه
- غاز سفید چهره
- آنقوت
- تَنجِه(اردک پیسه)
- گیلار
- اردک ارده ای
- خوتکا
- مرغابی سرسبز (اردک کله سبز)
- فیلوش
- خوتکای ابرو سفید
- خوتکای هندی
- خوتکای کاکلی
- نوک پهن
- اردک مرمری
- اردک تاجدار
- اردک سر حنایی
- اردک بلوطی
- اردک سیاه کاکل
- اردک سر سیاه
- اردک چشم طلایی(اردک گونه سفید)
- اردک دمدراز
- اردک سیاه
- اردک سیاه مخملی
- اردک ماهیخوار سفید
- اردک ماهیخوار کاکلی
- اردک ماهیخوار معمولی
- اردک سر سفید
برای مطالعه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ زارعی زیاری، اطلس فقهی پرندگان ایران، ۱۳۹۳ش.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- زارعی زیاری، حسین،اطلس فقهی پرندگان ایران، نشر معروف، ۱۳۹۳ش.
- منصوری، جمشید. راهنمای پرندگان ایران. نشر فرزانه، ۱۳۹۲ش.